Lucien Clergue

Clergue groeide op in Arles. Vanaf de kinderjaren volgde hij vioollessen. Als tiener veranderde zijn wens om violist te worden in fotograaf. Hij fotografeerde voor die tijd speciale onderwerpen: dode vogels aan de Rhône-oevers, dode stieren in de arena van Nîmes, afval langs de straat of naakte vrouwen op het strand. Twintig jaar oud toonde hij zijn clichés aan Pablo Picasso in Arles. Dit was het begin van een jarenlange vriendschap; Picasso steunde de keuze van Clergue om te kiezen voor het beroep van fotograaf.

Zijn eerste boek Corps mémorable (1957) was een succes. Zijn foto’s werden opgeluisterd met gedichten van Paul Eluard en met een kaftomslag door Pablo Picasso. De publicaties van fotoboeken volgden mekaar nadien op. In de jaren 1960 was Clergue één van de weinige fotografen van Frankrijk ooit die een tentoonstelling had in het Museum of Modern Art in New York. Hij richtte in het Musée Réattu in Arles een afdeling op met kunstfoto’s uit de Provence.

In 1969 was hij één van de stichters van de Rencontres d’Arles. Met dit initiatief breidde hij het lokale festival van Arles uit met fototentoonstellingen. Dit trok heel wat belangstellenden, ook uit het buitenland en Clergue organiseerde er lezingen over fotografie. Voor Jack Lang, minister van Cultuur van Frankijk, was Clergue de ambassadeur van de Franse fotografie in het buitenland.[2] Een belangrijke hommage voor Clergue was zijn benoeming tot lid van de Académie des Beaux-Arts.