Luciano Lutring

Zijn ouders Elvira Minotti en Ignazio Lutring wensten een muzikale carrière, maar al snel liep dat anders. Op jeugdige leeftijd schafte hij een Smith & Wesson aan waarmee hij een postkantoor overviel. Later werd dat een in een vioolkist verborgen mitrailleur wat hem de bijnaam solista del mitra opleverde. Populariteit verkreeg hij door zijn flamboyante levensstijl met vrouwelijk schoon in statige hotelkamers doorbrengend en samen met zijn onvervalst Milanees accent noemden velen hem een elegant rover die menig bank en winkel economische schade toebracht. Niet alleen in zijn thuisland, maar ook Frankrijk viel onder zijn werkterrein. Tijdens een vakantie aan de rivièra leerde hij model Yvonne Candy kennen en trouwde spoedig met haar. Jaren wist hij de Europese sterke arm der wet te ontlopen totdat hij in 1965 door de Parijse politie werd verwond en in de kraag gegrepen. 12 van de geëiste 22 jaar verdween hij achter slot en grendel en mocht hij leven op kosten van beide staten (de laatste jaren met toestemming van Pompidou in Brescia). Een tijd die hij begon te verdrijven met schilderen en schrijven, onder andere naar Sandro Pertini, de toenmalige kamervoorzitter. Ook schreef hij een autobiografie getiteld "De Zigeuner". Een tweede partner, Dora Internicola, kreeg zoon Mirko van hem, later werd hij vader van tweeling Natasha en Katiusha met Flora D’Amato.