Lucani

De Lucani waren de Oskischsprekende inwoners van Lucanië in de oudheid.

De Oskischsprekende volkeren in de 5e eeuw v.Chr.

Deze waren van Samnitische stam, die ten gevolge van een ver sacrum ("lenteoffer", dit is een offer in tijden van nood), daarheen getrokken, de daar toen wonende Chones en Oenotrii hadden onderworpen.

Langs de kusten vond men vele Griekse kolonies (Magna Graecia), die sinds de tijd van Pyrrhus van Epirus het land beheersten. Behalve de Griekse kolonies Paestum of Posidonia, Velia (Elea), Buxentum, Thurii, Heracleopolis, Metapontum, lagen in het binnenland Potentia, Grumentum, Acherontia.[1]

Noten
  1. Plinius maior, Naturalis Historia III 98.

Referentie
  • art. Lucania, in F. Lübker - trad. ed. J.D. Van Hoëvell, Classisch Woordenboek van Kunsten en Wetenschappen, Rotterdam, 1857, pp. 550-551.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.