Louis Neuray

Elektricien van beroep, werd hij in september 1940 aangeworven bij Acec Herstal en werd er afgevaardigde van het clandestiene Comité de Lutte Syndicale (CLS). Nadat hij geageerd had tegen een bijdrage aan Winterhulp die aan de arbeiders was opgelegd, werd hij in december 1940 afgedankt. Hij werd door de nazi's gearresteerd op aanwijzing van de directie. Hij behoorde tot een van de eerste gevangenen in het Fort van Breendonk, zat ook opgesloten in de Saint-Léonardgevangenis in Luik en werd tot drie jaar en half dwangarbeid veroordeeld. Na de veroordeling werd hij naar Duitsland gedeporteerd. In september 1944 had hij zijn straf uitgezeten en werd vrij gelaten. Hij was opnieuw in Luik bij de Bevrijding.

In de eerste naoorlogse wetgevende verkiezingen werd hij verkozen tot communistisch volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Luik en werd een vertrouwde medewerker van Julien Lahaut. Hij vervulde dit mandaat slechts een kleine twee jaar, tot december 1947. Hij nam toen ontslag en werd opgevolgd door Léon Timmermans.

De reden was blijkbaar dat hij gezondheidsproblemen had, wellicht een zenuwinzinking had en rust nodig had. Hij nam ook ontslag als communistisch militant en vertrok naar Frankrijk. Hij hertrouwde er. Tegen het einde van zijn leven, weduwnaar geworden, kwam hij naar Luik terug, werd opnieuw lid van de communistische partij en werd de partner van Jeanne Massart, de weduwe van de communist Paul Renotte.

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Jacques GRIPPA, Chronique vécu d'une époque, 1930-1947, Antwerpen, EPO, 1988.