London Eye

London Eye is een reuzenrad in Londen, Engeland. Het rad is 135 meter hoog, heeft een diameter van 120 meter, weegt 1.700 ton en heeft 32 gesloten capsules.

London Eye
London Eye in de schemering
PlaatsLonden, zuidelijke oever van de Theems
Coördinaten51° 30′ NB, 0° 7′ WL
StatusIn gebruik
Opening31 december 1999
Kenmerken
Gebruikreuzenrad, uitzichtpunt
Hoogte constructie135 meter m
Partijen
ArchitectMarks Barfield Architects[1]
EigenaarMerlin Entertainments Group
Detailkaart

Portaal    Civiele techniek en bouwkunde

London Eye werd gebouwd in 1998 en was bij de opening het grootste reuzenrad ter wereld. Inmiddels hebben enkele andere reuzenraderen London Eye al overtroffen in hoogte. Sinds maart 2014 is de High Roller in Las Vegas (Nevada) het hoogste reuzenrad (167.6 meter).

Het rad staat in Londen op de zuidelijke oever van de Theems, tegenover het Palace of Westminster. London Eye is gebouwd in opdracht van British Airways ter gelegenheid van de millenniumwisseling, gevierd bij het begin van het jaar 2000, en wordt daarom ook wel Millennium Wheel genoemd. Het rad was, door technische problemen, pas later in dat jaar toegankelijk. Een ritje in het reuzenrad duurt 30 minuten (één keer rond, gemiddelde snelheid: 0,26 m/s) en biedt een ruim uitzicht op Londen en het landschap daaromheen. Het rad draait zo langzaam dat het voor in- en uitstappen van de passagiers niet stilgezet hoeft te worden. Bovenin kan men bij helder weer zeven graafschappen, drie luchthavens, dertien voetbalstadions en 36 bruggen over de Theems zien. London Eye is het op drie na hoogste bouwwerk van Londen waarvan de top bereikbaar is, en draait per jaar ongeveer 6000 keer rond.

Bouw

Onderdelen van de attractie zijn in verschillende delen van Europa gefabriceerd. Het ontwerp en de fabricage van de stalen velg en de poten (310 ton zwaar) is gedaan door het Nederlandse Mercon te Gorinchem, ook de aandrijving en besturing is in Nederland ontwikkeld en gebouwd (door de firma Bosch Rexroth). De installaties komen van het Nederlandse bedrijf Huisman Etech Experts. De cabines werden gemaakt in Frankrijk door een specialist in skiliften. Het glaswerk voor de cabines komt echter uit Italië. Tsjechië nam de fabricage voor de 23 meter lange (335 ton zware) middenas en naaf voor zijn rekening. Duitsland kreeg de opdracht voor het fabriceren van de lagers.

  • London Eye, oktober 2004
  • Cabine
  • Cabine

De architecten zijn het echtpaar David Marks en Julia Barfield[2] en Frank Anatole, Nic Bailey, Steven Chilton, Malcolm Cook en Mark Sparrowhawk. London Eye werd op 31 december 1999 geopend door de Britse minister-president Tony Blair, maar voor het publiek ging het reuzenrad wegens technische problemen pas in maart 2000 open. Sinds de opening wordt het beheerd door de Tussauds Group en gesponsord door British Airways. In 2000 werd Londen Eye bekroond met de Nationale Staalprijs, Categorie D Infrastructuur en overige staalconstructies.

Het aantal cabines, 32, komt overeen met het aantal boroughs in Londen. Vanwege een driejarige sponsor-overeenkomst met het Franse energiebedrijf EDF werd begin 2011 een van de cabines geheel oranje geverfd. Dit leidde tot de nodige (politieke) onrust.[3]

Vervoersverbindingen

Het dichtstbijzijnde metrostation is Waterloo, hoewel Charing Cross, Embankment en Westminster ook op loopafstand zijn.

De verbinding naar de nationale spoordiensten wordt gemaakt op London Waterloo Station en London Waterloo East Station.

London River Services wordt georganiseerd door Thames Clippers en City Cruises, die stoppen bij de London Eye-pier.

Zie de categorie London Eye van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.