Linosnede

Linosnede of linoleumsnede is een hoogdruktechniek, waarbij een afbeelding wordt uitgesneden uit een stuk linoleum. Er bestaan speciale zachte linoleumsoorten voor kunstenaars.

Inktrollers voor linosnede

De techniek is te vergelijken met de houtsnede. Omdat het snijden in de plaat linoleum makkelijker is - het materiaal is zachter - kunnen vloeiender lijnen ontstaan, maar een linosnede is doorgaans wat grover van tekening. Daardoor is hij beter dan de houtsnede geschikt voor grotere vlakken en grote formaten. De drukvlakken zijn gladder en missen de nerftekening van het hout.

Geschiedenis

Linoleum werd ontwikkeld in Engeland in de periode 1850-1875. Aan het eind van de 19e eeuw werd de linosnede voor het eerst gebruikt in het nijverheidsonderwijs. Erich Heckel is de eerste kunstenaar van wie een linosnede bekend is. Deze dateert uit 1903, toen Heckel nog maar twintig jaar oud was. De kunstbeweging die Heckel in 1905 met Ernst Ludwig Kirchner en Karl Schmidt-Rottluff oprichtte, maakte eveneens gebruik van deze techniek.

Linoleumsnede in twee kleuren door Philip van Praag sr.

Zij werden gevolgd door andere grote kunstenaars zoals Henri Matisse, Wassily Kandinsky, Maurice de Vlaminck en Gabriele Münter, maar ook door M.C. Escher, die als jongen een aantal geslaagde linosneden maakte, en Jan Mankes. In en na de Eerste Wereldoorlog werd de techniek speciaal door expressionistische grafici gebruikt. Het in de jaren twintig vernieuwde kunstonderwijs introduceerde de linosnede voor de zelfexpressie van jonge kinderen. Zo kwam de door Hendrik Werkman uitgegeven serie De 1e (2e & 3e) twintig linoleumsneden van Leerlingen eener H.B.S.V. tot stand onder leiding van kunstdocent Jan G. Jordens (1925-1930).

Na de Tweede Wereldoorlog werd er meer geëxperimenteerd met de techniek. De schilder Wilhelm Lachnit etste linoleum, terwijl Pablo Picasso meerkleurenetsen maakte van één plaat linoleum door steeds wat materiaal weg te snijden en als laatste drukgang de contouren te drukken. Ook introduceerde hij een nieuwe techniek genaamd épreuves rincées, letterlijk 'gewassen proeven', waarbij de papieren afdruk wordt gewassen in water of inkt op waterbasis.

Drukproces

Er kan eerst een tekening op het linoleum gemaakt worden, waarbij er rekening mee moet worden gehouden dat de afdruk later t.o.v. de tekening op het linoleum in spiegelbeeld zal zijn. Rond de afbeelding die moet blijven staan wordt met speciale gutsen het linoleum weggesneden. Als het linoleum warm is, door het bijvoorbeeld eerst in de zon te leggen, wordt het zachter en is het makkelijker te bewerken. Daarna wordt met een roller speciale drukinkt op de achtergebleven hoge delen aangebracht. Vervolgens wordt er een vel meestal vrij dun papier op het linoleum gelegd, dat met een hoogdrukpers krachtig wordt aangedrukt.

Kleine formaten kunnen ook handmatig met een glad voorwerp worden aangewreven, zoals een lepel of een schone inktroller. Dan wordt de afdruk voorzichtig van het linoleum gehaald en te drogen gelegd. Eventueel kan er nog een drukgang plaatsvinden, bijvoorbeeld in een andere kleur. De afdruk van een linosnede kan ook met inkt of verf worden ingekleurd. Van een linosnede kunnen vele honderden afdrukken gemaakt worden voordat het linoleum is versleten.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.