Lex van Weren

Samson (Lex) van Weren (Den Haag, 13 maart 1920 - Amsterdam, 31 juli 1996) was een Nederlands trompettist, dirigent en arrangeur.[1]

Lex van Weren
Lex van Weren (1980)
Algemene informatie
Volledige naam	Samson van Weren
Geboren	13 maart 1920
Overleden	31 juli 1996
Land	Nederland
Werk
Beroep	trompettist, dirigent, arrangeur
Portaal    Muziek

Lex van Weren maakte furore in de jaren vijftig en zestig als dirigent van het populaire City-theaterorkest. Voordat de hoofdfilm begon, traden artiesten op die door het orkest 'in de bak' werden begeleid. Verder speelde Van Weren jarenlang trompet voor radio en televisie, die toen in opkomst was. Grote populariteit verwierf hij met het belangeloos optreden voor charitatieve doeleinden, waarbij de Nacht van de Witte Bedjes vermeld dient te worden. Wegens zijn grote verdiensten voor de Nederlandse lichte muziek behoorde hij in 1964 tot de eersten die van stichting Conamus een Gouden Harp ontvingen.

Lex van Weren kwam uit Den Haag, maar groeide op in Amsterdam. Hij begon voor de Tweede Wereldoorlog, in 1935, op veertienjarige leeftijd in het orkest van Bernard Drukker. Hij was autodidact. Op achttienjarige leeftijd kwam hij in dienst bij Heck op het Rembrandtplein bij John van Brück. Hij was toen al verloofd met zijn latere vrouw Tilly, met wie hij na de oorlog trouwde.

Van 1967 tot 1969 was Van Weren bedrijfsleider van het Rembrandttheater.

Bijna even bekend als musicus is Lex van Weren thans vanwege zijn rol als trompettist in het vernietigingskamp Auschwitz. Na jarenlang zwijgen haalde Dick Walda hem in 1980 over om zijn ongelofelijke geschiedenis als gevangene nummer 163848 te vertellen. In mei 1989 schonk Lex van Weren zijn vanuit Auschwitz meegebrachte kornet aan het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.

Voordat Van Weren via Westerbork naar het 'Oosten' werd afgevoerd, werd hij in de Hollandsche Schouwburg door de Joodse Raad aangesteld om de kinderen van de opgeroepenen aldaar te vermaken. Met Jo Spier maakte hij wandelingetjes met de kinderen en die uit de naastgelegen crèche. Tijdens die wandelingetjes 'verdwenen' altijd een paar kinderen. Een truc van zijn 'baas' Walter Süskind.

De ouders van Lex van Weren (Sal van Weren, koopman, en Rosetta van Weren-Waterman, huisvrouw) en zijn broer Louis, vertegenwoordiger te Rotterdam, kwamen niet terug uit de Shoah. Zij werden op 22 oktober 1943 respectievelijk 21 januari 1944 in Auschwitz vergast.

Na zijn pensionering dirigeerde Van Weren bij de amateur-operettevereniging Kunst & Vriendschap en speelde hij kleine rollen en trad hij op als 'edelfigurant' in diverse films. Zo was hij in 1991 te zien als de vader van de in politiedetentie gestorven kraker Hans Kok in het docudrama van Barbara den Uyl In Naam der Wet (Van der Hoop Films, Amsterdam).