La Grande Boucle Féminine
La Grande Boucle Féminine was een belangrijke wielerwedstrijd voor vrouwen. Deze wedstrijd wordt gezien als de Ronde van Frankrijk voor vrouwen. De wedstrijd werd georganiseerd door de Société du Tour de France, die ook de Tour voor mannen organiseert. In 2009 werd de laatste editie gehouden. Vijf jaar later, in 2014, introduceerde de ASO de eendaagse wedstrijd La Course by Le Tour de France.
Geschiedenis
Van 1984 tot en met 1989 werd de race onder de naam Tour de France féminin (Ronde van Frankrijk voor vrouwen) gehouden. Van 1990 tot en met 1993 als Tour de la CEE féminin. Daarna stopte de race. Van begin af kende de wedstrijd problemen met het aantrekken van sponsoren en gaststeden, waardoor er vaak lange transfers waren tussen de etappes.
Tegelijkertijd werd vanaf 1992 de Tour cycliste féminin gehouden die sinds 1998 is hernoemd naar La Grande Boucle féminine, omdat de oude naam te veel leek op de Tour de France voor mannen. Mede door de Festina-affaire bij de mannen in de Tour van 1998 werd het aantrekken van sponsoren alleen maar moeilijker. In 2004 werd de wedstrijd niet gehouden. Voorheen telde de ronde tussen de 10 en 15 etappes, maar sinds 2005 nog slechts vijf (in één regio), daardoor werd de ronde niet meer geclassificeerd door de UCI en kreeg het een voornamelijk nationaal deelnemersveld. In 2009 werd de laatste editie gehouden. Nadat een jaar later ook de Tour de l'Aude ophield te bestaan, was de Giro Donne de enige overgebleven Grote Ronde voor vrouwen. Tot 2016 was de Route de France de grootste ronde in Frankrijk.
De Tour de France féminin werd vanaf 1987 drie maal op rij gewonnen door Jeannie Longo. In 1992 won Leontien van Moorsel zowel de Tour de la CEE féminin als de eerste editie van de Tour cycliste féminin. Tweede werd Jeannie Longo na een spannende surplace op de Alpe d'Huez in de slotrit.[1] Vanaf 1995 werd de wedstrijd drie maal op rij gewonnen door de Italiaanse Fabiana Luperini. Ook de Spaanse Joane Somarriba won in totaal drie keer. De laatste editie in 2009 werd gewonnen door Emma Pooley.[2]
La Course by Le Tour de France
Op initiatief van o.a. Marianne Vos werd er op 27 juli 2014, de laatste dag van de Ronde van Frankrijk, wel met dertien rondjes rondom de Champs Élysées een eendaagse wedstrijd met de naam La Course by Le Tour de France geïntroduceerd.[3] Marianne Vos is de enige renster die in zowel La Grande Boucle féminine als La Course op het podium stond; zij won de eerste editie in 2014.
Eindstanden
Tour de France féminin en de Tour de la CEE féminin
Jaar | Eerste | Tweede | Derde |
---|---|---|---|
1984 | |||
1985 | |||
1986 | |||
1987 | |||
1988 | |||
1989 | |||
1990 | |||
1991 | |||
1992 | |||
1993 |
Tour cycliste féminin en La Grande Boucle féminine
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie de categorie Grande boucle féminine internationale van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |