Kwelspel
Een kwelspel is een spel waarbij men ter vermaak dieren leed aandoet, dus kwelt. Kwelspelen waren populaire volksvermaken met een ritueel tintje en ze waren gebonden aan vaste punten op de kalender zoals het begin van de vasten, bij half-vasten en het begin van de lente.[1] Ook vonden kwelspelen plaats op jaarmarkten en kermissen, tot de overheden in de meeste Europese landen dit verboden. Bij kwelspelen worden dieren geestelijk of lichamelijk mishandeld, soms tot de dood erop volgt. Kwelspelen zijn derhalve altijd vormen van dierenmishandeling.
In de meest enge definitie is het kwellen van de dieren op zichzelf het doel van het kwelspel. Het kwellen vormt dus het (leed)vermaak. Een voorbeeld is het katbranden, waarbij het vermaak bestaat uit het toekijken en -horen hoe de katten in doodsnood proberen te ontsnappen. Bij verreweg de meeste spellen zit er een zeker competitief of spelelement in, maar zijn de activiteiten toch leedtoebrengend aan de dieren. Het leed is hier echter bijzaak en ondergeschikt aan het spelelement. In sommige gevallen kunnen dergelijke kwelspelen diervriendelijker gemaakt worden zodat ze niet meer per se als kwelspelen hoeven te gelden.
In de loop der tijd zijn veel kwelspelen verboden. Ook daar waar dat niet het geval is, staan ze bloot aan hevige maatschappelijke kritiek. Verdedigers van de spelen menen daarentegen dat de spelen niet zo dieronvriendelijk zijn als ze lijken, en dat het spel bovendien traditie is en daarmee culturele waarde heeft. Een voorbeeld is de discussie over het stierenvechten.
Hieronder volgt een opsomming van activiteiten die als kwelspelen kunnen worden gezien. Sommige activiteiten vinden heden ten dage nog steeds plaats of zijn algemeen geaccepteerd. In deze gevallen kent de activiteit echter een groot aantal critici dat meent dat de dieren er hinder of leed van ondervinden. In deze visie kunnen ook deze activiteiten gezien worden als kwelspellen.