Korè

Korè (Oudgrieks κόρη - "jonge vrouw", meervoud korai) is de klassiek archeologische en kunsthistorische term voor een sculptuur van een jonge vrouw - een genre dat, net als de kouroi, typerend was voor de archaïsche periode van de Oud-Griekse beeldhouwkunst (circa 650-500 v.Chr.).

Korè met peplos

Twee soorten korai

Er zijn twee soorten korai, een korè met peplos en een korè met een chiton. De korai werden voornamelijk vervaardigd uit marmer en zijn van Ionische oorsprong (Klein-Azië). Zij zijn te bezichtigen in het Akropolismuseum te Athene.

Op het Griekse vasteland stelde een korè een jonge vrouw voor die gehuld is in een gedrapeerde Dorische wollen peplos. Op de Griekse eilanden, in Ionië en soms ook te Athene was een korè gehuld in een subtiel gedrapeerde linnen chiton en soms in een wollen peplos.

Beeldhouwstijl

Tijdens de archaïsche periode kwam Griekenland meer in contact met het Oosten, vooral met Egypte. Door deze contacten ontdekten de Grieken de monumentale beeldhouwkunst van groot formaat en ontstonden er grote gelijkenissen tussen de Griekse en Egyptische beeldhouwkunst. De menselijke figuur, de goden, helden en atleten kwamen meer op de voorgrond.

Door de verwoesting van de Akropolis door de Perzen zijn er veel van deze beelden onder het puin terechtgekomen en net daardoor zijn er vandaag nog mooie originele en prachtige archaïsche beelden bewaard gebleven.

De voornaamste kenmerken van de korai:

  • Zij zijn gekleed in een soepel geplooid gewaad.
  • De benen en voeten staan naast elkaar.
  • Eén arm bevindt zich naast het lichaam.
  • Ze stralen leven, bekoorlijkheid en vrouwelijke verfijning uit.
  • Archaïsche glimlach.
  • Het haar wordt door een diadeem bijeengehouden.
  • Vlechten over de schouders.
  • De beelden kijken strak voor zich uit.

Op het einde van de achttiende eeuw werd het bekend dat de Grieken hun beelden beschilderden met heldere kleuren en versierden met juwelen. Tijdens de opgravingen op de Akropolis in de negentiende eeuw vond men beelden met sporen van verf op het marmer. In de geschriften van Plinius de Oudere uit de eerste eeuw leest men dat de beelden geschilderd en gepolijst werden.

Bespreking van de beelden
Korè met chiton

Ten eerste is er het beeld van een korè met peplos. Het frontale beeld heeft een zeer doordachte clair-obscur. Deze clair-obscur bepaalt de vorm door de zeer lichte modulaties. De benen vormen een harmonieuze ondersteuning van de buste en de verfijnde borsten verschijnen boven de gordel. Het beeld heeft een zeer jeugdig gelaat met een archaïsche glimlach en vlechtjes op de schouders.

Een ander korèbeeld is een korè met een chiton. Het gewaad bij dit korèbeeld is veel verfijnder en eleganter. Het beeld is nog altijd frontaal en heeft nog altijd zijn jeugdig gelaat, archaïsche glimlach en vlechtjes op de schouders. De beeldhouwers hebben echter al meer aandacht voor details en afwerking.

In het Akropolismuseum bevinden zich ook nog de korè van Chios (± 510 v.Chr.), de korè met amandelvormige ogen (± 500 v.Chr.) en de korè van Euthydikos (± 490 v.Chr.).

Bij de korè van Euthydikos is een duidelijk verschil merkbaar ten opzichte van de overige korai met chiton. Deze korè trekt een zuur gezicht en de archaïsche glimlach is verdwenen. Het gelaat en het lichaam zijn ronder en komen beter overeen met de werkelijkheid.

We zien duidelijk een evolutie in de Griekse beeldhouwkunst op het vlak van de details, verfijning en sierlijkheid. De werkelijkheid wordt beter benaderd.

Gerelateerde onderwerpen
Zie de categorie Korai van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.