Kenny Omega

In zijn jeugdjaren speelde Smith ijshockey. Hij stond doorgaans in het doel. Een vriend overtuigde Smith destijds een opleiding te volgen als professioneel worstelaar in de lokale high school waar hij school liep. Zij trainden dan ook vaak samen en brachten tevens vele uren door in het krachthonk. Hij baseerde zijn oorspronkelijke alter ego 'Kenny Omega' op de Hadouken, een gevechtstechniek uit het computerspel Street Fighter uit 1987. Hij studeerde nog even aan de universiteit, maar liet zijn opleiding na slechts een jaar alweer varen. Smith was vastbesloten een carrière in het professioneel worstelen na te streven.

Hij debuteerde als prof in februari 2001 bij Premier Championship Wrestling uit de regio Winnipeg. Hij was getuige van hoe de ervaren Mexicaanse worstelaar Eddie Guerrero er in december 2001 op uitnodiging van de promotie een evenement mocht afsluiten. Hij vertolkte nadien een kleine rol als zichzelf in een avant-gardekortfilm van Guy Maddin, een teaser voor diens film The Saddest Music in the World.

De eerste jaren van Smiths carrière laten zich vooral kenmerken door het behalen van het TNA X Division Championship. Smith versloeg Petey Williams bij een show van het door Total Nonstop Action Wrestling (TNA) overgenomen National Wrestling Alliance (NWA) in 2004. Smith verliet in 2006 de Premier Championship Wrestling. Hij had nog een laatste duel met Johnny Devine op 26 september 2006. Hij won tijdens deze periode van worstelaars als Chris Sabin en Amazing Red.

Smith sloot in 2005 een overeenkomst met World Wrestling Entertainment (WWE), maar hij zou vooraf nog enkele maanden uitkomen voor Premier Championship Wrestling. Zijn avontuur in de WWE draaide finaal uit op een afknapper. Smith geraakte niet verder dan het opleidingscentrum Deep South Wrestling (DSW). Bob Holly werd aangesteld als Smiths trainer. Hij vormde een tag team met Heath Slater, die later zou doorbreken als lid van de worstelgroep The Nexus. Smith verloor van Matt Striker, Eric Pérez en Sonny Siaki, voor wie net als hij uiteindelijk geen groot succes in de WWE weggelegd was.

Hij haalde uiteindelijk de strenge limiet niet en kreeg een negatieve evaluatie van promotor Bill DeMott. Smith verliet de federatie in 2006 en keerde terug naar het minder bekende en onafhankelijke Premier Championship Wrestling. Ook beoefende hij gevechtssporten als jiu jitsu, met wisselend succes. Hij heeft zelf aangegeven dat hij niet tevreden was over zijn periode bij de WWE[6].

Na een tweede samenwerking met Premier Championship Wrestling ging Smith in zee met de onafhankelijke promotie Jersey All Pro Wrestling (JAPW) uit New Jersey. Smith was daarnaast ook actief in Ring of Honor (ROH) en Pro Guerilla Wrestling (PGW) omdat men in het onafhankelijke worstelcircuit doorgaans niet aan een exclusiviteitscontract gebonden is. In JAPW trof hij er Jay Lethal en Teddy Hart aan. Die laatste is een neef van de gerespecteerde worstelaars Bret en Owen Hart. Smith werd door beiden verslagen. Hij boekte zijn eerste overwinning pas tegen Brandon Silvestry (Low Ki), een wedstrijd om het lokale JAPW Heavyweight Championship op 8 maart 2008. Hij verdedigde zijn titel een aantal keer met succes tegen diezelfde Low Ki, alvorens de titel op 28 februari 2009 kwijt te spelen aan Dan Maff.

Het laatste wapenfeit van Smith in JAPW was het behalen van het JAPW Lightweight Championship, het kampioenschap voor lichtgewichten. Hij klopte Jushin Thunder Liger tijdens de allereerste Amerikaanse tournee van New Japan Pro Wrestling (NJPW). De promotie organiseerde daarop geen nieuwe evenementen meer, hoewel Smith eerder niet geneigd was te vertrekken. Hij deed dat uiteindelijk toch en tekende in 2010 een contract voor onbepaalde duur bij New Japan Pro Wrestling.

Smith worstelde tussen 2008 en 2010 voor Ring of Honor, naast zijn overige bezigheden in het onafhankelijke circuit. Hij slaagde er aanvankelijk niet in de overwinning weg te kapen, maar haalde het daarna tot twee keer toe van Austin Aries, toenmalig ROH World Champion. Hij verdiende via deze overwinningen in november 2009 een kans op het kampioenschap. Kenny Omega liet deze kans echter onbenut.

Vanaf 2010 reisde hij steeds vaker naar Japan voor evenementen geproduceerd door New Japan Pro Wrestling. Smith had toen al een deal gesloten met deze promotie. Een wedstrijd tegen Christopher Daniels op 19 juni 2010 bleek meteen zijn laatste wedstrijd voor Ring of Honor. Hij keerde zes jaar later wel nog korte tijd terug naar de promotie, maar vertrok opnieuw in 2017.

Smith maakte op 31 januari 2010 als 'Kenny Omega' zijn debuut voor New Japan Pro Wrestling (NJPW). Hij en Prince Devitt (Feargal Devitt) vormden al snel een gevierd tag-team. Er kwam een einde aan het team omdat Omega navenant het IWGP Junior Heavyweight Championship van Devitt op het oog had. Omega is sinds 2016 de leider van de populaire worstelgroep The Bullet Club, die voorheen gestuurd werd door A.J. Styles. Omega was reeds een prominent lid van de groep, maar hij nam de macht over van Styles. Hij en de overige leden van The Bullet Club, onder wie de stichtende leden Tama Tonga (Alipate Leone), The Young Bucks (Matt Jackson en Nick Jackson) evenals Luke Gallows en Karl Anderson verloochenden Styles op het scherm en beëindigden als dusdanig diens leiderschap. Omega werd prompt gebombardeerd tot leider van de groep.

Op 9 juni 2018 veroverde hij het IWGP World Heavyweight Championship na drie spannende wedstrijden met de in Japan meer ervaren Kazuchika Okada. De wedstrijden kregen lovende kritiek van insiders uit de worstelwereld[7].