Kansspelcommissie

De Kansspelcommissie is een commissie van de Belgische Staat, opgericht bij de wet van 7 mei 1999, met als doelstelling onder meer om de speler/gokker bescherming te geven. De taak van de commissie is drieledig: advies verstrekken, vergunningen uitreiken en controles uitvoeren.[1] De commissie valt onder de Federale Overheidsdienst Justitie.

De adviezen worden verstrekt aan de regering en het parlement.

De commissie beheert en verleent vergunningen voor reële en virtuele casino’s, reële en virtuele speelautomatenhallen, reële drankgelegenheden, het personeel in kansspelinrichtingen, leveranciers en herstellers van kansspelen, reële en virtuele weddenschapkantoren, en bel- en mediaspelen. Het treedt ook op als controle- en tuchtorgaan.[2]

Zij voert ook regelmatig controles uit op diverse kansspelen, en kan overtreders een boete opleggen.

Sinds 2012 publiceert de Kansspelcommissie maandelijks een zwarte lijst met daarop kansspelwebsites die niet toegestaan zijn in België. Internetproviders in België moeten de toegang tot deze websites blokkeren voor bezoekers vanuit België. Op deze manier probeert de Kansspelcommissie het online gokken bij niet vergunde kansspelwebsites te voorkomen.

Kansspelwet (1999)

De kern van de wet van 7 mei 1999 op de kansspelen, de weddenschappen, de kansspelinrichtingen en de bescherming van de spelers (Kansspelwet) bestaat erin dat kansspelen verboden zijn, behalve voor uitzonderingen die in de wet vervat liggen. Die uitzonderingen worden geregeld via een systeem van vergunningen. In geval van overtreding van de Kansspelwet is strafrechtelijke vervolging mogelijk. De commissie is bevoegd om een gepaste sanctie op te leggen. Sancties kunnen gaan van een waarschuwing, over de schorsing van de exploitatie van enkele machines, tot het intrekken van de vergunning. De Kansspelcommissie kan ook administratieve boetes opleggen aan spelers en organisatoren wanneer het parket beslist om niet te vervolgen.[2]

De kansspelcommissie beheert ook de zogenaamde epis-lijst (Excluded Persons Information System), een lijst van personen die niet mogen gokken. Dit zijn zowel personen die vanwege hun beroep niet mogen gokken bvb. politieagenten, magistraten enz. als personen in collectieve schuldbemiddeling, als spelers die, meestal vanwege een gokverslaving, zichzelf op de lijst hebben laten zetten of er op initiatief van een familielid op zijn geplaatst. [3]

Alvorens een nieuw type gokautomaat op de Belgische markt mag gebruikt worden, moet het ook door de kansspelcommissie worden gekeurd. Hierbij wordt onder meer nagegaan of de machine de regels betreffende het uurverlies respecteert en voldoende uitbetaald, er worden ook checksum's van de software berekend zodat van een machine bij een uitbater kan nagegaan worden of de software origineel is.[4]

Soorten vergunningen
  • aan casino's (vergunning A)
  • aan speelautomatenhallen (vergunning B)
  • aan cafés (vergunning C)
  • aan het personeel van casino's, wedkantoren en speelautomatenhallen (vergunning D)
  • aan de leveranciers en herstellers van speelautomaten (vergunning E)
  • voor het organiseren van weddenschappen (vergunning F1)
  • voor het aannemen van weddenschappen (vergunning F2)
  • voor het organiseren van belspellen (vergunning G1)
  • voor het organiseren van mediaspelen (vergunning G2)
  • aan de vergunninghouders A,B en F1 om reële kansspelen uit te baten via het internet (vergunningen A+, B+ en F1+)

De commissie kan in geval van een inbreuk op de kansspelwet bij wijze van sanctie deze vergunningen schorsen of definitief intrekken [5]

Voorzitter

De Kansspelcommissie wordt voorgezeten door een magistraat, Etienne Marique. De voorzitter zit samen met vertegenwoordigers van zes ministers.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.