Kalkoven Koffiepotje

In 1917 werd door H. Lintjens een vergunning aangevraagd voor de oprichting van een kalkbranderij met vier ovens (op perceel B 230). Ook werd er een kalksteengroeve aangelegd voor de winning van de grondstof.[1]

In 1926 werd de locatie verlaten.[1]

In 1984 werd de kalkoven Koffiepotje gerestaureerd door de Stichting Instandhouding Kleine Landschapselementen in Limburg (IKL).[1]

De kalkoven heeft één ovenmond en is opgetrokken in baksteen.

In de kalkoven werd de ovenschacht gevuld met een laag harde kalksteenbrokken die naar grootte gesorteerd waren, vervolgens een laag fijnkool of cokes die diende als brandstof, vervolgens weer een laag kalksteenbrokken, weer een laag fijnkool/cokes, en zo werd de oven laag voor laag gevuld totdat deze vol was. Na het van onderen aansteken van de oven werd er een temperatuur bereikt van tussen de 500 tot 1000 graden Celsius. Hierbij werd de kalksteen omgezet in gebrande kalk. Na het uit de oven komen werd de gebrande kalk met water geblust.[2]

Achter de kalkoven bevinden zich enkele groeves die gebruikt zijn voor het ontginnen van kalksteen voor het branden van kalk. Deze groeves zijn aangelegd in Kunrader kalksteen uit de Formatie van Maastricht, die bestaat uit harde en zachte kalksteenbanden. Op het niveau van de vloer van de groeve ligt de bovenrand van de kalkoven. Onder de Kunrader kalksteen bevindt zich het Zand van Benzenrade uit de Formatie van Vaals.[2]

De holle weg waaraan de kalkoven ligt is ingesneden in het Zand van Benzenrade en van het plateau afkomstige erosiemateriaal.[2]

• Lijst van kalkovens in Zuid-Limburg
• Lijst van geologische monumenten in Zuid-Limburg

Zie de categorie Kalkoven Koffiepotje van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.