Jump-up

Jump up kenmerkt zich vaak door een eenvoudige drumbeat. Hoe deze bij andere drum and bass-stijlen uit uiteenlopende complexe ritmes kan bestaan, blijft deze bij jump up vaak beperkt tot een simpel kick-snare patroon. Op de snare zit vaak een zwaar distortion-effect. De snelheid van de beat ligt vaak hoger dan de 170 bpm die gebruikelijk is bij drum and bass. Bij jump up ligt deze tegenwoordig vaak rond de 175 maar kan oplopen tot een snelheid van 200 bpm.

Typerend aan jump up is dat de lage basfrequentie vaak opgevuld zijn in verschillende lagen, zodat zowel lage als hoge geluiden alsnog opgevuld klinken ondanks de minimalistische structuur. In de UK werd Jump up als eerste bekend je herkende het aan de vele eenvoudigere drum patronen vergeleken tot andere dnb door zijn ondeugende minimalistische melodieën, wat na een aantal jaren gevormd heeft tot een evolutie waarbij België het overnam en het allemaal in een nieuw jasje stak. In België word voornamelijk gebruik gemaakt van de hoge frequenties. Metaalachtige geluiden die je eenvoudig kan maken met behulp van het 'delay effect'. Hierbij gebruikt men vaak percussieve geluiden zoals bv een snare. Het gebruik van deze frequenties kan worden vergeleken met het sub-genre van dubstep dat brostep genoemd wordt. In veel jump up nummers wordt gebruik gemaakt van zogenaamde bass-stabs. Dit zijn korte, vervormde basgeluiden met veel ruis erop. Deze geluiden kunnen qua klank lijken op de reese-bass die men kent uit neurofunk. Het voornaamste verschil is dat dit geluid in neurofunk vrijwel constant klinkt, terwijl het in jump up ritmisch op de maat (of juist bewust buiten de maat) in de vorm van stabs te horen is. Ook de bass-wobble is een geluid dat in jump up wordt gebruikt.