Julius van de Sande Bakhuyzen

Van de Sande Bakhuyzen, lid van de familie Backhuijsen, was een zoon van Hendrikus van de Sande Bakhuyzen (1795-1860) en Sophie Wilhelmina Kiehl (1804-1881). Julius kreeg, net als zijn zuster Gerardine de eerste teken- en schilderlessen van zijn vader, die kunstschilder was. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. In 1871 won hij de grote koninklijke medaille op een tentoonstelling in Amsterdam, met zijn werk de Vijver in het Haagse bos. Vanaf 1875 bracht hij de meeste zomers in Drenthe door, vaak samen met zijn zus Gerardine.[2] Hij wordt als schilder gerekend tot de Haagse School. Zijn oeuvre omvat vooral landschappen.

Van de Sande Bakhuyzen was lid van een aantal kunstenaarsverenigingen, zoals Arti et Amicitiae en Pulchri Studio. Hij was mede-oprichter van de etsclub van de Pulchri Studio.

• 
  Het Zieken te 's-Gravenhage
• 
  De Drentsche Aa

• Bodt, S. de (1997) De Haagse School in Drenthe. Zwolle: Waanders Uitgevers.
• Liefde-van Brakel, T. de (1997) Hendrikus, Gerardine en Julius van de Sande Bakhuyzen: Een Haagse schildersfamilie uit de negentiende eeuw. Zwolle: Waanders Uitgevers.

• Lijst van Nederlandse kunstschilders