Jules Houtart

Lid van de notabele familie Houtart, was hij een zoon van Emmanuel Houtart, industrieel glasblazer en van Marie-Antoinette Monseu. Gepromoveerd tot doctor in de rechten, werd hij vrederechter, maar vooral volgde hij zijn vader op als industrieel in de glasblazerij. In 1843 trouwde hij in Dampremy met Pauline Gillieaux (1826-1904), dochter van Edouard Gillieaux, burgemeester van Dampremy. Ze kregen vijf kinderen.

Voorvechter van de Pauselijke Staten, werd hij in 1871 door paus Pius IX benoemd tot pauselijk baron. In 1892 werd hij opgenomen in de Belgische erfelijke adel, met de titel baron, overdraagbaar bij eerstgeboorte.

In 1866 kocht hij het kasteel van Monceau-sur-Sambre, dat na hem bewoond werd door zijn kleinzoon Edouard (1847-1931) en dat in 1938 met het omringende domein werd verkocht aan de gemeente Monceau-sur-Sambre, later aangehecht bij Charleroi.

• Edouard Emmanuel Jules Houtart (1844-1928) werd bankier in Doornik, als gevolg van zijn huwelijk in 1865 in deze stad met Marie de le Vingne (1842-1923), dochter van de bankier Albert de le Vingne.
  • Maurice Houtart (1866-1939) trouwde in Varsenare in 1897 met Marcelle Jooris, dochter van arrondissementscommissaris en burgemeester van Varsenare Emile Jooris. Hij werd voorzitter van de raad van bestuur van de Bank van Brussel en van de holding Brufina. Hij werd volksvertegenwoordiger, senator, minister van Financies, minister van Staat en schepen van Doornik.
    • Emmanuel Houtart (1904-1985) trouwde in 1929 (echtscheiding in 1934) in Den Haag met Simone de Formanoir de la Cazerie (1910-1988). Hij hertrouwde in 1937 (echtscheiding in 1946) in Ukkel met Marjorie Rutter (° 1916). Hij had een zoon uit elk huwelijk.
      • Stanislas Houtart (1931- ) trouwde in Bukavu in 1957 (echtscheiding in 1976) met Sonia Morel de Westgaver (1934- ). Ze kregen drie dochters.
      • Jerry Houtart (1937- ) trouwde in Montreal in 1958 (echtscheiding in 1987) met Denise Labelle (1940- ). Hij hertrouwde in Toronto in 1990 (echtscheiding in 1995) met Dorothy Kirkby (1946- ). Hij hertrouwde opnieuw in 1996 in Neosho met Carole Bainbridge (1939- ). Uit het eerste huwelijk sproten vijf kinderen, van wie slechts de oudste zoon, Eric Houtart (° 1959), een afstammeling voortbracht, Thomas Houtart (° 1998), laatste vertegenwoordiger van de familietak Jules Houtart.
  • Marie Antoine Paul Edouard Houtart (Dampremy, 23 juni 1847 - Monceau-sur-Sambre, 14 december 1931), doctor in de rechten en doctor in de wijsbegeerte en letteren, was voorzitter van de Société archéologique de Charleroi. In 1926 schonk hij aan de stad Brugge een aantal schilderijen, middeleeuwse handschriften, kantwerk enz. De schenking kwam tot stand dankzij de bemiddeling van de Brugse kunstliefhebber Camille Tulpinck. Er werd door de schenker een inventaris van gepubliceerd en het was de bedoeling een apart museum te maken op de bovenverdieping van de Civiele Griffie, die de naam 'Kabinet Houtart' kreeg. Dit werd echter maar gedeeltelijk gerealiseerd en na enige tijd opgedoekt, waarbij de handschriften in de stadsbibliotheek en de schilderijen in de stadsmusea terechtkwamen. Edouard Houtart bleef vrijgezel.

• Maurice HOUTART, Généalogie de la famille Houtart, 1923.
• Edouard HOUTART, Notice sur quelques objets d'art offerts à la ville de Bruges, Monceau-sur-Sambre, 1926.
• Remi A. PARMENTIER, Beschrijving van de getijden- en gebedenboeken van het kabinet Houtart te Brugge, Brugge, Desclée de Brouwer, 1929.
• Maurice HOUTART, Le village de Gesves durant huit siècles, 1000-1800, in: Annales de la Société d'archéologie de Namur, 1935.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1991, Brussel, 1991.