José de Iturrigaray
José Joaquín de Iturrigaray y Aróstegui (Cádiz, 27 juni 1742 - Madrid, 1815) was een Spaans militair en koloniaal bestuurder. Van 1803 tot 1808 was hij onderkoning van Nieuw-Spanje.
Gedurende de Franse revolutieoorlogen was hij kolonel in Roussillon. Hij nam ook deel aan de invasie van Portugal en gevechten in de straat van Gibraltar. In 1803 werd hij met steun van Manuel Godoy tot vicekoning aangewezen. In die functie werd hij berucht vanwege zijn corruptie. Na de machtsovername van Napoleon in Spanje die zijn broer Jozef Napoleon op de troon zette, poogde Iturrigaray een meer liberale en autonome regering te vestigen in Nieuw-Spanje. Conservatieven vreesden echter dat hij zichzelf tot koning wilde uitroepen, en zetten hem op 15 september 1808 bij een staatsgreep af. De repressie en politieke chaos die hierop volgde leidde twee jaar later tot de Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Bij zijn terugkeer in Spanje werd hij gearresteerd, doch twee jaar later werd hij vrijgesproken.
 |
Zie de categorie José de Iturrigaray van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
| Voorganger: Félix Berenguer de Marquina |
Vicekoning van Nieuw-Spanje 1803-1808 |
Opvolger: Pedro Garibay |