Jos van der Kolk

Jos van der Kolk (Wanroij, 1879 - (?) 1931) was een Nederlandse missionaris van het Heilig Hart.

Hij trad in 1900 toe tot de congregatie en werd in 1908 tot priester gewijd. Twee jaar later ging hij naar Merauke in Nederlands-Nieuw-Guinea nadat daar in 1905 een nieuwe missiepost was gevestigd onder het krijgslustige en koppensnellende volk der Marind-anim, die bemand werd door slechts een handvol paters. Jos van der Kolk, onder meer kompaan van Petrus Vertenten, behoort tot de missiepioniers van de zuidkust van Nieuw-Guinea. Hij stichtte op ongeveer 125 kilometer ten westen van Merauke de nieuwe missiestatie Okaba, die nu een plaats is met een vliegveld, enkele christelijke kerken en een moskee voor de plaatselijke Indonesische transmigranten. In 1915 werd Van der Kolk overgeplaatst naar de Kei-eilanden, waar hij een leidende functie ging vervullen. Ook werkte hij op de Tanimbar-eilanden. Hij keerde in 1922 terug naar Nederland waar hij in 1931 op tweeënvijftigjarige leeftijd stierf.

Van der Kolk behoort met collega's als de paters Vertenten, Geurtjens en Drabbe tot de generatie missionarissen die een wetenschappelijke belangstelling aan de dag legden voor het volk waaronder ze werkten. Zij publiceerden artikelen en boeken over culturele aspecten, talen en dialecten van hun gebied die hun historische en/of wetenschappelijke belang niet verloren hebben. Behalve een boek schreef Van der Kolk voornamelijk kleine artikelen in de Annalen van onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart (Tilburg) en de De Java-Post, weekblad voor Nederlandsch-Indië. Samen met Petrus Vertenten schreef hij een woordenboek van de taal van de Marind-anim.