Joris Diels

Diels studeerde zoals zijn broer voor onderwijzer aan de Stedelijke Normaalschool in Antwerpen, waar hij speelde in het (Franstalig) schooltoneel. Hij legde zich toe op het theater en richtte na zijn studies in 1923 het Vlaams Kamertoneel op. Het gezelschap bracht vernieuwend theater van moderne auteurs in een zaal van de El Bardo-schouwburg op de Sint-Jacobsmarkt. Diels was er zowel acteur als regisseur, met aandacht voor de theatervernieuwingen die in deze periode reageerden tegen het realisme en naturalisme in het theater.

In 1925 wordt Diels aangeworven als inspiciënt en acteur voor de KNS door toenmalig directeur Jan Oscar De Gruyter. De Gruyter gebruikte Diels ook als regisseur. In 1927 speelde Diels een seizoen voor het Hollandsch Tooneel (Hollandsche Schouwburg) in Amsterdam, waar op dat ogenblik zijn toekomstige vrouw Wasserman acteerde. Ze huwden in september 1928 en speelden beiden daarna opnieuw bij de KNS. Op 21 september 1935 volgde Diels Willem Benoy (1882-1939) op als directeur van de KNS. Hij voerde enkele vernieuwingen door en mede dankzij de economische herleving in 1935-36 kon hij de publieke belangstelling terug opkrikken. Na drie seizoenen werd zijn contract echter niet verlengd.

Diels besloot een eigen gezelschap te vormen en nam een aantal belangrijke spelers mee, zoals zijn echtgenote Ida Wasserman en Jos Gevers en de Nederlandse regisseur Ben Royaards, die hij het jaar voordien voor de KNS had aangeworven. Op 27 september 1938 liep de theaterzaal van het Koninklijk Kunstverbond, die hij vlak bij de Bourlaschouwburg huurde, vol voor Elk wat wils van William Shakespeare, de eerste voorstelling van het Gezelschap Joris Diels. De burgemeester van Antwerpen, Camille Huysmans, die zelf niet akkoord ging met de directeurswissel bij de KNS, woonde de openingsvoorstelling bij.

Toen het in 1939 met de KNS opnieuw slechter ging, keerde het stadsbestuur op zijn stappen terug. Diels werd na lange onderhandelingen opnieuw aangeworven als directeur op 12 oktober 1939 en bespeelde nu twee theaterzalen. Het nieuwe seizoen opende op 25 oktober met Madame Sans Gêne van Victorien Sardou en Emile Moreau. Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog op 10 mei 1940 sloten alle theaters en Diels vlucht met een groot deel van het gezelschap naar het zuiden van Frankrijk. Na de vijandelijkheden keerde Diels naar België terug en op 17 augustus werd hij herbenoemd voor het seizoen 1940-1941. De bezetter legde beperkingen op aan het repertoire en ook zijn Joodse echtgenote, Ida Wasserman, kon hij niet opnieuw tewerkstellen.

Na de oprichting van Groot-Antwerpen in 1942, worden ook de theaters onder één directie geplaatst. Diels werd op 27 mei 1942 aangesteld als directeur-generaal van de Koninklijke Theaters van Antwerpen. Daaronder viel ook de Koninklijke Vlaamse Opera (KVO) waar zijn broer Hendrik Diels de dagelijkse leiding kreeg. In 1942 nam Joris Diels tevens het initiatief tot de oprichting van het Jeugdtheater, waarvan de eerste voorstelling in première ging op 3 oktober 1942 in de Concordiazaal in de Lange Gasthuisstraat (Antwerpen).

Eind augustus 1944 werd Diels gewaarschuwd voor de nakende repressie en besloot hij onder te duiken. Op 29 april 1947 werd hij bij verstek veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf. Diels gaf zich dan aan en ging in beroep tegen de uitspraak. Na een half jaar in de gevangenis te hebben gezeten, werd hij op 30 augustus 1948 vrijgesproken. Hij kon echter niet opnieuw aan de slag in de KNS en werkte daarna vooral voor Nederlandse gezelschappen. In 1955 werd hij regisseur bij de Haagse Comedie.