John Frederick Dewey

Dewey studeerde geologie aan de colleges Queen Mary en Imperial College aan de Universiteit van Londen. Van 1960 tot 1971 was hij universitair docent aan respectievelijk de universiteiten van Manchester, Cambridge en de Memorial University of Newfoundland, waarna hij hoogleraar werd aan de Universiteit van New York in Albany. Tijdens deze periode schreef hij een aantal nu als klassiek beschouwde wetenschappelijke publicaties over de vorming van de Appalachen en de Schotse en Ierse Caledoniden. Later legde hij zich toe op het opstellen van een model voor de vorming van de Himalayas.

In 1982 kwam Dewey terug naar Europa om eerst hoogleraar te worden aan de Universiteit van Durham, daarna (1986) aan de Universiteit van Oxford. Na zijn emeritaat in 2001 keerde hij terug naar Verenigde Staten waar hij les geeft aan de Universiteit van Californië in Davis.

Dewey is sinds 1985 een Fellow of the Royal Society (FRS) en heeft onder andere de Wollaston medaille van de Geological Society of London (1999) en de Penrose medaille van de Geological Society of America (1992) gewonnen.