Johanna van Valois (1391-1433)

Johanna was de tweede dochter van koning Karel VI van Frankrijk uit diens huwelijk met Isabella van Beieren, dochter van hertog Stefanus III van Beieren.

Ze was amper vijf jaar oud toen ze op 19 september 1396 in Parijs huwde met de toekomstige hertog Jan V van Bretagne (1389-1442). In november 1399 overleed Jans vader Jan IV en werden Jan V en Johanna hertog en hertogin van Bretagne.

Als hertogin van Bretagne werd Johanna wellicht met meest bekend voor haar rol in het conflict tussen haar echtgenoot en de graven van Penthièvre. De graven van Penthièvre hadden in 1365 de Bretonse Successieoorlog verloren en moesten hierdoor als onderdeel van het Verdrag van Guérande het hertogdom Bretagne afstaan aan de Montforts, de familietak van haar echtgenoot. Ondanks hun militaire nederlaag en het diplomatieke verdrag bleven de graven van Penthièvre echter hun aanspraken op Bretagne voeren.

In 1420 werd Jan V uitgenodigd voor een feest op Châtonceaux, maar hij werd door Olivier van Châtillon, de graaf van Penthièvre, en zijn moeder gevangen genomen. Hierop begonnen zij geruchten te verspreiden over zijn dood. Johanna weigerde deze geruchten te geloven en riep haar vazallen bijeen. Zij belegerden vervolgens elk kasteel van de familie. Nadat Johanna Margarita de Clisson, de moeder van graaf Olivier, had gevangengenomen kwam er een einde aan het conflict. Er kwam een gevangenenruil tot stand en het land van Olivier werd geconfisqueerd.

Johanna overleed in september 1433, negen jaar voor haar echtgenoot.

• Anna (1415-na 1419)
• Isabella (1411-1442), huwde in 1435 met Gwijde XIV van Laval
• Margaretha (1412-1421)
• Frans (1414-1450), hertog van Bretagne
• Catharina (1416-na 1421)
• Peter (1418-1457), hertog van Bretagne
• Gillis (1420-1445), heer van Chantocé