Johan van der Woude (schrijver)

Johan van der Woude (Groningen, 6 januari 1906 - Velp, 7 februari 1979) was een Nederlands schrijver, journalist, vertaler, docent en criticus.

Van der Woude werd geboren in een familie die een groot bedrijf in verwarmingstechniek dreef. Van der Woude werkte enige tijd in het familiebedrijf maar ontwikkelde zich gaandeweg als schrijver. Hij publiceerde novellen, romans en biografieën. Ook werkte hij als redacteur van de Prominentenreeks van de L.J. Veen’s Uitgeversmaatschappij in Amsterdam; na de Tweede Wereldoorlog werkte Van der Woude als journalist. Tot zijn bekendere werk behoren de roman Belle van Zuylen (1934)[1].[2], 'De Groene Lantaarn' (1957) en een biografie van Maria Dermoût, de vrouw en de schrijfster (1973).

In 1958 ontving Van der Woude de Culturele prijs van de provincie Groningen en de Culturele prijs van de gemeente Arnhem in 1965.[3]

Privé

Hij trouwde in 1929 met violiste Elise Smulders (1899-1974) en kreeg met haar twee kinderen; Derk Michael en Berend Boudewijn. In 1943 trouwde Van der Woude met Françoise Dronkers en kreeg met haar een zoon, Johannes Frederik.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.