Jo Zanders

Zanders was sedert 19 juni 1935 raadslid en vanaf 14 juni 1939 wethouder en locoburgemeester namens de Roomsch-Katholieke Staatspartij. Hij werd in 1941 benoemd, nadat mr. B.M. Berger als burgemeester van Venlo was afgetreden. Berger trad af toen op last van de Duitse bezetter de gemeenteraden werden opgeheven. Zanders werd na de Tweede Wereldoorlog krachtens het Zuiveringsbesluit 1945 ontslagen als burgemeester met het vervallen van zijn rechten op pensioen.[1]

Zanders' handelen als burgemeester is na afloop van de oorlog onderzocht door een Zuiveringscommissie. Hij werd verdacht van collaboratie met de Duitsers en verbleef daarom in een gevangenkamp te Steyl waaruit hij ontsnapte. Nadat hij zichzelf meldde bij de Politieke Opsporingsdienst in Roermond werd hij ingesloten in het huis van bewaring aldaar.[2] Twee rechercheurs van de Politieke Recherche Afdeling voor Midden-Limburg gaven in het kader van het strafrechtelijk onderzoek op 15 februari 1946 in een rapport hun mening over het onderzoek van de zuiveringscommissie.[3] Ze stelden vast dat aanhouding en vervolging van Zanders mede was gebaseerd op een belastende verklaring van een getuige die aan de rechercheurs te kennen gaf dat deze door hem nooit was afgelegd en dat de genoemde feiten ook niet juist waren. Verder gaven de rapporteurs als hun mening te kennen dat uit de conclusies van de Zuiveringscommissie weinig objectiviteit bleek en dat deze op enige punten in strijd waren met de waarheid.

Zanders werd bij besluit van 4 oktober 1946 (LWL 2555) van de procureur-fiscaal van het Bijzonder Gerechtshof te ‘s Hertogenbosch onvoorwaardelijk buiten vervolging gesteld.

In november 1944 heeft Zanders onder meer via de Zweedse consul en het Rode Kruis zonder succes pogingen in het werk gesteld de door de bezetter verordende evacuatie van de Venlose bevolking via Duitsland naar het Noorden van Nederland te voorkomen. Hij bepleitte als mogelijk alternatief een oversteek over de Maas naar het toen al bevrijde Blerick.[4]