Jan van Nerijnen

Nerijnen speelde op 10-jarige leeftijd de bugel in het Fanfareorkest "Kunst na arbeid", Dordrecht. Van de toenmalige dirigent van de fanfare, P.J. Oomes, kreeg hij lessen voor piano en muziektheorie. Van 1950 tot 1955 studeerde hij aan het Utrechts Conservatorium onder meer trompet bij Anton Bakker, piano bij Anton Dresden, Johan de Molenaar en Jan de Man. Zijn compositiekennis vervolmaakte hij met hulp van George Stam en Kees van Baaren. Op 20-jarige leeftijd behaalde hij het einddiploma aan het Utrechts Conservatorium.

Vanaf 1956 bekleedde hij de functie van trompettist bij het Utrechts Symfonie Orkest, een van de orkesten die later tot het Nederlands Philharmonisch Orkest gefuseerd werden. In deze functie bleef hij tot 1985. Van 1956 tot 1978 was hij docent voor koperen blaasinstrumenten aan het Utrechts Conservatorium. Tot 1970 was hij pianoleraar aan de Muziekschool "Peter van Anrooy" in Zaltbommel alsook tot 1978 docent voor koperen blaasinstrumenten aan de Muziekschool "A. Feijten" in Vleuten/De Meern, de Muziekschool Utrecht-Maarssen en Muziekschool "Peter van Anrooy" in Zaltbommel.

Hij wijdde zich niet alleen toe aan de amateuristische blaasmuziek als componist, maar hij stond er met zijn eigen persoon ook midden in, dit als dirigent van verschillende harmonie- en fanfareorkesten, alle in de hoogste afdelingen van hun federaties en met veel succes. Naast dirigent van harmonie- en fanfareorkesten was hij ook koorleider.

Zijn oeuvre voor blaasmuziek omvat verschillende genres. Van Nerijnen overleed ruim een week na zijn 81e verjaardag.

• Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
• Paul E. Bierley, William H. Rehrig: The heritage encyclopedia of band music : composers and their music, Westerville, Ohio: Integrity Press, 1991, ISBN 0-918048-08-7

• Officiële website