Jan de Vries (atleet)

De Vries, die lid was van de Haagse atletiekvereniging Vlug en Lenig, nam deel aan de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen als lid van de 4 x 100 m estafetteploeg, die verder bestond uit Albert Heijnneman, Harry van Rappard en Cor Wezepoel. De ploeg werd in de tweede serie uitgeschakeld in een tijd van circa 43,7 s. Daarnaast nam hij deel aan de 100 m individueel, maar ook op dit nummer overleefde hij de series niet. Hij maakte daar ook deel uit van de selectie van het Nederlands voetbalelftal, maar kwam niet in actie.

Vier jaar later, op de Olympische Spelen van Parijs, was Jan de Vries er opnieuw bij en ditmaal met meer succes. Samen met zijn teamgenoten Jacob Boot, Harry Broos en Rinus van den Berge won hij een bronzen medaille op de 4 x 100 m estafette. De ploeg was uitstekend van start gegaan met winst in de derde serie in 42,0, een evenaring van het wereldrecord, dat juist in de eerste serie was gevestigd door de ploeg van Groot-Brittannië. Overigens werd dit record door de Amerikaanse ploeg in de zesde serie alweer verbeterd tot 41,2. In de halve finale werd het Nederlandse team derde in 42,2, waarna het in de finale de bronzen medaille veroverde in een tijd van 41,8. De Amerikanen wonnen de finale in 41,0, alweer een verbetering van het wereldrecord, de Britse ploeg werd tweede in 41,2.[1] Op de 200 m behoorde De Vries eveneens tot de deelnemers, maar hij werd uitgeschakeld in de series.

Jan de Vries werd eenmaal in zijn atletiekcarrière sprintkampioen van Nederland: in 1920. Bij die gelegenheid liep hij ook zijn persoonlijk beste 100 metertijd: 10,8. Het verspringen won hij in dat jaar overigens ook, maar de nationale titel werd niet toegekend, omdat de limiet niet was gehaald.