Jakovlev Jak-28

De Jakovlev Jak-28 (NAVO-codenaam: Brassard, Brewer, Firebar of Mangrove, naargelang de variant) was een straalaangedreven gevechtsvliegtuig met pijlvleugels gebruikt door de Sovjet-Unie. Hij werd gebouwd als bommenwerper, elektronische oorlogvoering, verkenningstoestel (NAVO-codenaam Brewer), onderscheppingsjager (Firebar) en trainer (Maestro). Het toestel maakte zijn eerste vlucht op 5 maart 1958 en kwam in dienst in 1960. Het Westen zag hem voor het eerst op de luchtvaartshow van Toesjino, op de Dag van de Arbeid 1961. Westerse analytici dachten in eerste instantie dat het een jager in plaats van een aanvalsvliegtuig was, en een doorontwikkeling van de Jak-25M en gaven hem daardoor de naam "Flashlight". Nadat zijn echte rol duidelijk werd, kreeg de Jak-28 bommenwerper serie de naam "Brewer".

Jakovlev Jak-28 (P)
Algemeen
Rolbommenwerper, verkenning, onderscheppingsjager, trainer
Bemanningtwee
VariantenJak-28, Jak-28B, Jak-28L, Jak-28I, Jak-28BI, Jak-28RR, Jak-28R, Jak-28PP, Jak-28U, Jak-28P
Status
Eerste vlucht5 maart 1958
Aantal gebouwd700
GebruikSovjet-Unie
Afmetingen
Lengte21,60 m
Hoogte3,95 m
Spanwijdte12,50 m
Vleugeloppervlak37,6 
Gewicht
Leeggewicht13.150 kg
Startgewicht20.000 kg
Max. gewicht15.000 kg
Krachtbron
Motor(en)Troemanski R-11
Stuwkrachtelk 46 kN, met naverbrander elk 62 kN
Prestaties
Topsnelheid1.200 km/h
Vliegbereik2.500 km
Dienstplafond16.750 m
Bewapening
RakettenR-98 (AA-3 Anab) lucht-luchtraketten, meestal een R-98TM-infrarood- en een R-98RM-radargeleide. Of 2× K-13A (AA-2 Atoll) korteafstandsraketten (soms gemonteerd)
Portaal    Luchtvaart

De totale productie van alle Jak-28s was ongeveer zevenhonderd. De Jak-28P werd eind jaren 1980 uit dienst gehaald, maar trainer en andere versies bleven nog in dienst tot na de val van de Sovjet-Unie, in ieder geval nog tot 1992. De Brewers werden uiteindelijk vervangen door de Soechoi Soe-24 "Fencer".

Varianten

Er zijn vele varianten van de Jak-28 gebouwd. De eerste drie, Brewer-A, Brewer-B en Brewer-C, waren tactische bommenwerpers met een glazen neus voor een navigator/bombardier, een interne wapenlast van 3000 kg, een voorwaarts vurend kanon (in eerste instantie de 23mm NR-23, later de GSj-23L dubbelloops) en vleugelophangpunten voor extra bommen of raketlanceerders. De Brewer-A en Brewer-B modellen kwamen niet in massaproductie en het eerste serie-geproduceerde model was de Jak-28B (Brewer-C), met langere motorinlaten en een herontworpen navigatorruimte. Ook kreeg hij de RBP-3 radargeleide bommenrichter.

In 1961 werd de Jak-28B opgewaardeerd tot Jak-28L, met een nieuwe radargeleide Lotosbommenrichter, in 1962 vervangen door de Jak-28I, met "Initiativa"-radar. De motoren werden vervangen door de R-11AF2-300 met 61 kN stuwkracht. Sommige Jak-28B's werden opgewaardeerd met de "Initiativa" radar en kregen de aanduiding Jak-28BI. Sommige Jak-28L's werden later aangepast voor het in de gaten houden van radioactieve vervuiling en kregen de aanduiding Jak-28RR.

De Jak-28R (Brewer-D) was een verkenningsversie met de glazen neus, maar wel met een zoekradar.

De Jak-28PP (Brewer-E) was een aangepaste Brewer-C, uitgerust met apparatuur voor elektronische oorlogvoering en elektronische tegenmaatregelen. Deze gebruikte het bommenruim voor de elektronische oorlogsvoeringsapparatuur. De ophangpunten aan de vleugels werden gehouden voor extra brandstoftanks of raketten. Vroege Jak-28PP's kunnen hun kanon gehouden hebben, maar die werd later verwijderd.

De Jak-28U (Maestro) was een trainer versie met een instructeurscockpit achter de standaard cockpit.

Een langeafstandsonderscheppingsjager, de Jak-28P (Firebar) werd ontwikkeld in 1965-1966. Het verwisselde het bommenruim voor extra brandstoftanks. Hierdoor werd de brandstofvoorraad aanzienlijk en eerder bepaald door het gewicht dan het volume. De Firebar kreeg ook een nieuwer Oriol-D onderscheppingsradar, compatibel met de R-98 (AA-3 Anab) lucht-luchtraket. Het kanon werd uiteindelijk verwijderd.

Zie de categorie Yakovlev Yak-28 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.