Jakov Sverdlov

Sverdlov werd geboren als Yankel Solomon, zoon van een Joodse arbeider. Hij sloot zich in 1902 aan bij de Russische Sociaal Democratische Arbeiderspartij, waar hij zich voegde bij de bolsjewistische tak en zich achter Lenin schaarde en betrokken was bij de Russische Revolutie van 1905. In juni 1906 werd hij gearresteerd en samen met Jozef Stalin gevangen gehouden tot 1917. Na de Februari Revolutie van 1917 keerde hij terug naar Petrograd, waar hij tot voorzitter van het Centrale Comité (later Opperste Sovjet) werd gekozen. De Sovjet-Unie bestond toen nog niet, waardoor hij niet kan worden gezien als president daarvan, zoals soms wordt gesteld. Hij speelde een belangrijke rol in de Oktoberrevolutie en werkte nauw met Lenin samen. Hij stierf aan de Spaanse griep, die in die tijd in heel Europa miljoenen slachtoffers eiste.

Onderzoek in 1990 door de Moskouse historicus Edvard Radzinsky wees uit dat Sverdlov betrokken was bij de executie in 1918 van tsaar Nicolaas II en zijn familie. Later onderzoek sprak dat weer tegen.[1] Hij gaf commissaris Vasili Jakolev opdracht de keizerlijke familie van Tobolsk naar Jekaterinenburg te brengen. (Konstantin Mjatsjin, 'Stojanovitsj') In 1924 werd Jekaterinenburg omgedoopt in Sverdlovsk, ter ere van Sverdlov. In 1991 werd dit weer teruggedraaid.