Jac Heinsius

Heinsius was afkomstig uit een Fries geslacht en was de tweede zoon van Auke Heinsius, eerst instituteur van een particuliere school, later hoofd van de Agnieten- en Coornhertscholen te Amsterdam en directeur van het N.O.G., en van Johanna Reinira Acquoy. De oudste zoon Han Heinsius (1863-1939) werd de bekende plantkundige. Deze familie Acquoy bewoonde in 1515 het Huis t'Ackoye in het dorpje Acquoy onder de gemeente Beesd en bracht schouten, schepenen en heemraden voort. In 1667 eerst naar de Zuidelijke Nederlanden verhuisd, is zij later teruggekeerd en nam daarbij de Franse uitspraak mee. Grootvader van moederszijde was Jacobus Acquoy, actuarieel wiskundige en medeoprichter van de verzekeringsmaatschappij van het Ned. Onderwijzersgenootschap (N.O.G.) in Amsterdam, waar zijn vader Auke Heinsius de directeur was, later NOG Verzekeringen, die bovendien de vader was van de theoloog J.G.R. Acquoy, sinds 1878 hoogleraar theologie aan de Rijksuniversiteit in Leiden. Jac Heinsius huwde met Anna Christina Montijn, een dochter van Christiaan Montijn, directeur van de Kweekschool voor Onderwijzers te Amsterdam. Hun enige kind Christina Aukje Heinsius zou later trouwen met de rechtsgeleerde prof. dr. Tjalling Justus Dorhout Mees.

Jac Heinsius studeerde letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde bij de taalgeleerden Jan te Winkel en Christianus Cornelis Uhlenbeck op een proefschrift over de gehanteerde taal in de Statenbijbel. Na eerst enige tijd werkzaam geweest te zijn als leraar, aangesteld tot redacteur van het Woordenboek der Nederlandsche Taal, waarvoor hij tal van lemma bewerkte. Hier kwam Heinsius in het algemeen naar voren als een bijzonder werklustig redactielid. Hij schreef enkele taalkundige artikelen, onder andere over de uitdrukking 'tot barstens aan toe' en het onbegrepen woord 'grunjer', en gaf de gedichten van Huygens uit, voorzien van enkele commentaren.