Ionische Opstand

Ionische Opstand is de naam die gewoonlijk gegeven wordt aan de initiële fase die voorafgaat aan de Perzische Oorlogen.

In de loop van de tweede helft van de 6e eeuw v.Chr. kwam het tot een steeds grotere polarisatie tussen het zich uitbreidende Perzische Rijk en de Griekse koloniale expansie in de Zwarte Zee en in het oostelijke deel van de Middellandse Zee. Toen Athene weigerde de naar Perzië gevluchte Atheense tiran Hippias weer als machthebber aan te nemen, werd dit door Perzië opgevat als een oorlogsverklaring door alle Grieken. Vooral de Griekse kuststeden van Ionië (de westkust van Klein-Azië) leden steeds erger onder Perzische druk: de verovering van Egypte en van de Hellespont werden een ernstig obstakel voor hun overzeese handel. Om hun gemeenschappelijke belangen te verdedigen, verenigden verschillende steden zich in een statenbond, het zogenaamde Panionion. Vooral Milete bood fel weerstand aan de Perzen, die de welvarende handelsstad wilden annexeren. Ondanks de diplomatieke activiteit van de Milesische tiran Histiaeus brak in 499 in dit gebied een opstand tegen het Perzische gezag uit.

Sparta weigerde alle hulp, maar Athene en Eretria (alsook enkele andere stadstaten) zonden een vloot. Deze troepen wisten de stad Sardes te verwoesten, het Perzische machtscentrum in Klein-Azië, maar de opstand werd door Darius I neergeslagen: het ontbrak de Grieken aan eensgezindheid en een krachtige leiding, waarvan de koning gebruik maakte. In 494 werd de Griekse expeditievloot voor de Ionische kust verpletterend verslagen in de Slag bij Lade. Het volgende jaar werd Milete veroverd en totaal verwoest. Koning Darius bereidde zich vervolgens voor op een strafexpeditie tegen de Atheners en de Eretriërs wegens hun steun aan de Ionische opstand. Dit zou uitlopen op de Eerste Perzische Oorlog.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.