Hubertusklauw

Een hubertusklauw, ook wel wolfsklauw genoemd maar niet te verwarren met een wolfsangel, is een rudimentaire vijfde teen aan de binnenzijde van de achterpoot van een hond. De term wolfsklauw is minder juist omdat deze teen bij wolven niet voorkomt. Ook veel honden worden zonder hubertusklauwen geboren, eigenlijk gaat het om een erfelijke afwijking.

Hubertusklauwen

De hubertusklauw zit net boven de voet en bestaat vaak alleen nog uit een nagel en één of enkele teenkootjes zonder normale verbinding met de poot. De nagel kan echter behoorlijk lang worden en in struiken of aan hekwerk blijven haken. Daarom worden deze klauwtjes tijdens de eerste drie dagen na geboorte soms geamputeerd. Tegenwoordig is amputeren in Nederland verboden.[1] Als de hubertusklauw aanwezig is, zal de nagel geregeld geknipt moeten worden.

Sommige rasstandaarden staan geen hubertusklauw toe, andere standaarden bevelen aan de teen te verwijderen. Bij enkele, meest Franse, rassen wil men niet slechts een enkele, maar zelfs dubbele hubertusklauwen zien. Een voorbeeld hiervan is de Briard. Ook het herdersras uit Catalonië, de Gos d'Atura Català, heeft een dubbele hubertusklauw.

Met het Engelse dew claw wordt niet alleen de vijfde teen aan de achterpoot, maar ook de normale vijfde teen aan de voorpoot bedoeld. Het is beslist niet gewenst deze teen te verwijderen.

Hubertusklauwen zijn standaard voor de Franse Pyrenese berghonden en Turkse kangals (Anatolische herders).