Herwig Mitteregger

Mitteregger studeerde drums en piano aan de Folkwang muziekschool in Duisburg (1972) en aan de hogeschool voor muziek in Hamburg (1974). In 1976 vervoegde hij zich bij de Berlijnse band Lokomotive Kreuzberg als drummer en percussionist. Na de ontbinding van de groep speelde hij in 1978 en 1979 met de Nina Hagen Band twee Duitstalige, internationaal succesvolle albums in. Omdat de vier muzikanten (Herwig Mitteregger, Reinhold Heil, Manfred Praeker en Bernhard Potschka) overhoop lagen met zangeres Nina Hagen, werd het reeds contractueel vastgelegde tweede album Unbehagen vervolgens instrumentaal ingespeeld. Aansluitend werd de zang van Hagen opgenomen zonder muzikanten.

Na de definitieve breuk met Nina Hagen richtten de vier muzikanten de West-Berlijnse rockband Spliff op, waarin Mitteregger songs schreef, drumde en zong. Spliff publiceerde van 1980 tot 1984 vier albums, waaronder de als rockopera uitgevoerde The Spliff Radio Show met Alf Klimek, Rik De Lisle en twee verdere zangeressen. Ook het album 85555, dat Spliff landelijk succes bracht en ook als Engelstalige versie verscheen. Er volgde het album Herzlichen Glückwünsch.

Reeds voor de ontbinding van de band publiceerde Mitteregger in 1983 zijn eerste solo-album Kein Mut – kein Mädchen, dat hij zelf had gecomponeerd, geschreven, ingespeeld en ingezongen. Met de band werd nog de soundtrack voor de film Baby van Uwe Friesner, de muziek voor de Schimanski-Tatort Zweierlei Blut en het vierde album Schwarz auf Weiß ingespeeld. Een voor 1986 geplande vijfde Spliff-LP werd wegens solo-projecten geannuleerd. Na de afscheidstournee aan het eind van 1984 viel de band uit elkaar, hetgeen echter niet officieel werd bevestigd. Sindsdien publiceerde Mitteregger, die zich daarna in Spanje vestigde en een geluidsstudio inrichtte, tot 1977 vijf verdere albums, waarop meerdere muzikanten meespeelden. In 1985 was de single Immer mehr succesvol.

Nog tijdens de Spliff-periode was de multi-instrumentalist begonnen met het produceren van andere artiesten. Sinds 1980 was hij onder andere verantwoordelijk voor albums van Ulla Meinecke, Manfred Maurenbrecher, Sternhagel, Michael Fitz en Cosa Rosa en werkte maatgevend ook als muzikant daaraan mee. In 1986 trad hij naast talrijke andere artiesten kosteloos op bij het Anti-WAAhnsinns-Festival tegen de geplande opwerkingsfabriek voor kernafval in Wackersdorf. Sinds 1999 mislukten twee comeback-pogingen met Spliff reeds bij voorbaat. Einde mei 2008 verscheen op zijn eigen label "Manoscrito Music" het album Insolito, waarmee hij zijn stijl uit het midden van de jaren 90 verder ontwikkelde. In juni 2009 volgde het album Fandango, dat ook een nieuwe versie van de Spliff-song Notausgang bevatte. Acht jaar later verscheen in januari 2017 het album Sol Mayor.

Na 1997 werkte Mitteregger in Spanje hoofdzakelijk als componist, trad slechts zelden op in Duitsland en stichtte een familie. In 1999 werd hij vader van een zoon. Sinds 2006 woont hij met zijn echtgenote en zoon in Hamburg, waar hij weer actief werkt aan eigen projecten.