Herman Middendorp

Herman Middendorp schreef op jeugdige leeftijd gedichten onder invloed van de Tachtigers. Hij debuteerde in 1910 met 'Verzen' in De Gids; zijn eerste boekpublicatie was Via Dolorosa, een gedicht in drie zangen.[1] In 1918 verscheen een bundel verzen onder de titel Vlammen, in 1919 gevolgd door het drama Mara. Dit voor het toneel geschreven spel in verzen werd opgevoerd door Het Schouwtooneel en beleefde verscheidene opvoeringen. In 1925 werden twee toneelstukken opgevoerd: Het onbekende land en De eeuwige baby, beide bij Het Schouwtooneel (Amsterdam).

Bredere bekendheid kreeg Middendorp door zijn romans en detectiveverhalen. Zijn debuut als romanschrijver was in 1916 met Het schoone mysterie, dat eerst in De Gids verscheen en daarna in boekvorm werd herdrukt. Diverse romans volgden, een aantal detectives werd in de jaren twintig in het Duits vertaald. In 1935 verscheen Middendorps detectiveroman De moord in de Rijnbar, waarin autobiografische elementen zijn verwerkt. Herman Middendorp was een epigoon van detectiveschrijver Ivans (pseudoniem voor dr. Jakob van Schevichaven), die zich baseerde op Arthur Conan Doyle met zijn Holmes/Dr. Watson. Dit werd bij Middendorp: Henry Crampton/Dr. Eduard van Buuren. Zijn andere held was de Amsterdamse detective Bram Korff, bekend uit De moord in de Rijnbar.

Middendorp schreef kritische bijdragen in een aantal periodieken. Verder verzorgde hij schoolboeken, meestal samen met anderen, in de jaren dertig, waaronder Het woord en zijn betekenis (1931-1935), Uit Vondel's hekeldichten (1933) en Vertellingen uit de Bijbel (1937). Ook vertaalde hij het boek Mädchen wohin? van Victoria Wolf (Meisje waarheen? uit 1935). Brieven van hem zijn aanwezig in het Letterkundig Museum (Den Haag), de Koninklijke Bibliotheek (Den Haag), de Universiteit van Amsterdam (UB) en de Universiteit van Leiden (UB).

Middendorp onderhield contacten met schrijvers als Willem Kloos (verbonden aan De Nieuwe Gids), Frederik van Eeden en Jan Greshoff. Hij was bevriend met de kinderboekenschrijver Charles Krienen, diens boek André de zonderling (1933) voorzag hij van een voorwoord.

Na een langdurige ziekte overleed Middendorp op 12 maart 1941 in het Roode Kruis Ziekenhuis in Den Haag, op 52-jarige leeftijd. Hij was docent Nederlands op de "Derde Drie", de derde driejarige HBS, Polderweg 10 te Amsterdam. Naar aanleiding van zijn overlijden schreef het Algemeen Handelsblad op 13 maart 1941: "Herman Middendorp schreef een zorgvuldigen, bezonnen stijl, met vermijding van elk effectbejag. Hij is geen groot, maar een zeer verdienstelijk en consciëntieus romanschrijver geweest." Het Vaderland van 13 maart 1941 meldde: "Zijn romans waren alle vlot geschreven, alle leesbaar, maar ze getuigden geen van alle van een echt episch talent. Middendorp was dan ook door en door lyrisch van aard. Zijn figuren uitten zijn eigen gevoelens en stemmingen. Maar schrijven en ook vertellen, kon hij wel." Middendorp werd op vrijdag 14 maart 1941 gecremeerd in het crematorium Velsen.[2]

Middendorp is drie keer getrouwd geweest. Met zijn eerste echtgenote Paulina Nennstiehl - met wie hij in 1915 trouwde - vormde hij van 1914-1916 de redactie van het tijdschrift De Vrouw in De XXste Eeuw.[3][4] Na hun scheiding hertrouwde hij in 1924 met Aaltje Lambert.[5] Nadat ook dit huwelijk door scheiding was ontbonden hertrouwde hij in 1935 met Tonny de Leers.[6]