Henri de Rigny

In 1808 werd hij overgeplaatst naar het Franse leger in Spanje, waar hij diende als aide-de-camp van maarschalk Jean-Baptiste Bessières en hij wist zich te onderscheiden tijdens de Slag bij Medina de Rioseco. Hij raakte later bij Somosierra gewond en was getuige van de inname van Madrid. In 1809 werd Rigny bevorderd tot luitenant. Pas na de verbanning van Napoleon wist hij zijn volgende promotie binnen te slepen.

Rigny werd door de Franse regering belast met het Franse oppercommando in de Griekse wateren en tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog. In 1823 volgde de benoeming tot admiraal. Vier jaar later leidde hij de Franse marine naar de overwinning tijdens de Slag bij Navarino. Hiervoor werd hij opgenomen in de Orde van het Bad en de Orde van Sint-Alexander Nevsky. In 1829 verhief koning Karel X van Frankrijk Rigny in de adelstand.

Kort nadat hij in de adelstand was verheven, werd hij ook minister van Marine, maar deze functie stond hij al na twee weken af om voor korte tijd terug te keren in de Levant. Na zijn terugkeer werd hij ook nog gedecoreerd met het Franse Legioen van Eer. In juli 1830 werd Rigny voor de tweede keer voor korte tijd minister van Marine. Daarnaast bleef hij actief in het Franse Huis van Afgevaardigden.

In 1834 ging hij werken voor het ministerie van Buitenlandse Zaken. Kort daarna trad hij voor het eerst in het huweijk met de weduwe Adèle Defontaine Narcissus. Zij had al enkele kinderen uit een eerdere relatie. In maart 1835 werd zijn gezondheid erg instabiel en trok hij zich terug uit alle openbare functies. In november 1836 overleed hij en werd hij begraven op het Cimetière du Père-Lachaise. Een paar maanden na zijn dood werd zijn dochter geboren.