Hein Fentener van Vlissingen

Henri (Hein) Fentener van Vlissingen (Helmond, 18 januari 1921 – aldaar, 21 augustus 1994) was een excentrieke Nederlandse miljonair.[1][2]

Lou Lap (links) en Hein Fentener van Vlissingen (1965)

De familie Fentener van Vlissingen is vooral bekend als de Utrechtse familie, oprichters van de Steenkolen Handels Vereniging (SHV). De Helmondse tak van de familie was echter tevens bekend om haar rol in de textielindustrie. De originele fabriek van dit bedrijf, dat in 1846 werd opgericht, stond - en de huidge hoofd-vestiging staat daar nog steeds - in Helmond; vandaar dat een tak van de familie daar woonde terwijl de andere (Utrechtse) tak rond 1896 SHV in Utrecht heeft opgericht.

Jeugd

Fentener van Vlissingen had een rustige jeugd. Hij werd geboren aan de Aarle-Rixtelseweg in Helmond en bracht daar zijn jeugd door. Vervolgens werd hij naar een Zwitserse school gestuurd.[3] In 1946 vertrok hij naar de Verenigde Staten, waar hij uiteindelijk sergeant werd. In 1953 zou hij in New York tot Amerikaans staatsburger zijn genaturaliseerd.[4] Begin jaren 50 keerde hij naar Nederland terug waar hij directeur werd bij J.P. Fentener van Vlissingen & Co,[3] bekend als Vlisco.

Machtsstrijd

Vlisco was een Helmondse katoendrukkerij die waxprints en Javaprints voor de West-Afrikaanse markt produceerde. De directie bestond indertijd uit de twee textielfabrikantenbroers Jan en Piet Fentener van Vlissingen. Hun neef Hein wilde als directeur meer invloed, en wilde de arbeiders invloed geven door hen aandelen te geven. De rest van de directie was hier op tegen en kocht Hein uit. Zo werd hij multimiljonair. Zijn kapitaal gebruikte hij vervolgens om binnen een jaar een groot aandelenpakket te vergaren. Daardoor ontstond een conflict tussen Hein en Jan, waarbij persoonlijke belangen, familiebelangen en aandeelhoudersbelangen met elkaar botsten. De kranten deden destijds uitgebreid verslag van dit conflict.

Hein Fentener van Vlissingen besloot tot een vijandelijke overname en kreeg uiteindelijk de Rotterdamse industrieel Bonda aan zijn zijde. Deze bracht vervolgens via de bank Teixeira de Mattos anoniem een hoog bod uit op alle aandelen van de NV. Daardoor kregen Hein en Bonda samen meer dan 40% van de aandelen van de NV in handen. Unilever, de moeder van het concern, greep in en bood bijzonder hoog op alle aandelen van Bonda. Deze koos eieren voor zijn geld en verkocht meteen aan Unilever. Wat later ging ook Hein overstag en deed zijn aandelen over aan Unilever. Daardoor kreeg Unilever de bepalende stem in de aandeelhoudersvergadering en dat zou nog lang zo blijven.

Zwitserse villa

Fentener van Vlissingen vertrok in 1960 naar Zwitserland, waar hij een villa liet bouwen in Saint-Sulpice. Volgens een buurman was het huis hoger dan de plaatselijke bouwverordening toestond. Er volgde een decennia durende rechtszaak waar Fentener van Vlissingen uiteindelijk aan failliet zou gaan. In 1965 werd hij in Zwitserland tot ongewenste vreemdeling verklaard en per motorboot via het Meer van Genève uitgezet naar Évian-les-Bains.[5] Na 25 jaar won hij de rechtszaak toch, maar hij was inmiddels straatarm, zijn twee huwelijken waren ontbonden en zijn kinderen hadden ieder contact met hem verbroken.[6] Op 9 november 1990 was Fentener van Vlissingen te zien in de laatste aflevering van het televisieprogramma De Stoel van Rik Felderhof.[7]

Fentener van Vlissingen overleed op 73-jarige leeftijd in een ziekenhuis te Helmond.[6]

Trivia
  • In 1978 vertolkte Hein Fentener van Vlissingen een rol als baron in de film Dokter Vlimmen (regie: Guido Pieters).
  • In 1986 schreef Toon Kortooms een boek over Heintje Fentener van Vlissingen onder de titel Heintje, hondje, hoedje.[8]
  • Het tijdschrift Quote beschrijft de Helmondse tak van de familie Fentener van Vlissingen inmiddels als de "arme" tak", een benaming die al sinds kort na de Tweede Wereldoorlog gangbaarheid had.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.