Hans Albers

Hans Philipp August Albers (Hamburg, 22 september 1891 - Kempfenhausen, 24 juli 1960), was een Duitse zanger en acteur. Hij was de meest vooraanstaande Duitse acteur in de jaren 1930 tot 1945. Hij wordt gerekend tot de belangrijkste en populairste Duitse acteurs van de twintigste eeuw.

Hans Albers
Hans Albers met dame, 1924
Algemene informatie
Volledige naam	Hans Philipp August Albers
Geboren	22 september 1891
Overleden	24 juli 1960
Land	Duitsland
Werk
Jaren actief	1915-1960
Beroep	Acteur
(en) IMDb-profiel
Portaal    Film

Hij groeide op in de Hamburgse volkswijk St. Georg als zoon van een slager. Al in zijn tienerjaren nam hij acteerlessen. Hij diende in het Duitse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog maar raakte al snel gewond. Na de oorlog trok hij naar Berlijn waar hij werk vond als toneelacteur. Verder speelde hij bijrollen in meer dan 100 zwijgende films. Bekendheid kreeg hij hij in de revue Tausend nackte Beinchen en de kreet Hoppla, jetzt komm' ich waarmee hij in die show op het toneel kwam, werd het motto van zijn verdere carrière[1].

Tijdens de introductie van de geluidsfilm rond 1930 was Albers al een gevierd acteur. Hij had een bijrol in de belangrijke film Der Blaue Engel naast Marlene Dietrich en hoofdrollen in de geliefde en succesvolle films Bomben auf Monte Carlo en FP1 antwortet nicht. Met zijn rol als de clown Quick (1932) in de gelijknamige film demonstreerde hij zijn talent voor zang en kleinkunst. Ook na de machtsovername door de nationaalsocialisten in 1933 bleef Albers een gevierd acteur. Na kritiek van de nazi’s scheidde hij van zijn Joodse vrouw Hansi Burg maar zij zouden tot zijn dood in 1960 een stel blijven.

Hoewel hij zich afzijdig hield van de nazi’s, bedong hij wel enorme gages bij hen en werkte hij vanaf 1933 mee aan enkele propagandafilms. In 1934 speelde hij naast Brigitte Helm en de Nederlandse Lien Deyers in de sciencefictionfilm Gold. In 1942 had hij de hoofdrol in de superproductie Münchhausen, waarvoor hij 360.000 Rijksmark toucheerde.[2] In 1943 speelde hij de hoofdrol in de kleurenfilm Große Freiheit Nr. 7, over het Hamburgse nachtleven, die pas na de oorlog in première zou gaan en een van zijn glansrollen zou worden.

Waar hij voor en tijdens de oorlog werd gezien als de Duitse John Wayne moest hij in de jaren vijftig omzien naar andere rollen. Zijn zangcarrière werd belangrijker en zijn samenwerking met Heinz Rühmann in Auf der Reeperbahn nachts um halb eins was zeer succesvol. In 1956 was hij te zien in de belangrijke film Vor Sonnenuntergang. In 1957 speelde hij zijn laatste toneelrol. Albers, die bekendstond als rokkenjager en vanwege zijn onaangepaste gedrag en massieve ego veel vijanden had, slaagde er toen niet meer in zijn al langer durende alcoholverslaving te verbergen. In juli 1960 overleed hij in een sanatorium aan het Starnbergermeer in Zuid-Duitsland.

Zie de categorie Hans Albers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.