H5N1

H5N1 is endemisch in vogels in Zuid-Azië en dreigt endemisch te worden bij alle vogels. Dit komt doordat besmette trekvogels het virus wereldwijd verspreiden. Bekend is dat pluimvee vatbaar is voor het virus en dat het besmet kan worden door onder meer de uitwerpselen van besmette trekvogels.

Op 20 februari 2007 werd bekendgemaakt[1] dat in een dierentuin in Islamabad (Pakistan) ten minste 4 pauwen en een gans dood gingen aan de H5N1-besmetting.

De mortaliteit bij mensen door het virus is niet goed bekend, omdat milder verlopende infecties niet altijd geregistreerd worden. Over het algemeen wordt aangenomen dat griepvirussen die afkomstig zijn van vogels en een pandemie hebben veroorzaakt, in 2,5-5% van de ziektegevallen dodelijk zijn geweest. De uitkomst van een groot epidemiologisch onderzoek in Vietnam in 2006 suggereert, dat een H5N1 infectie bij mensen veelal als een gewone griep verloopt.[2]

Tegen een virus van het subtype H5Nx heeft de mens geen resistentie. Het immuunsysteem herkent het virus niet direct, waardoor het virus zich de eerste uren of dagen ongebreideld kan vermenigvuldigen en de besmette mens ziek kan maken. Het immuunsysteem reageert te laat op de infectie en daarbij kan ook een overreaktie ontstaan.

Vooral voor mensen in de risicogroepen - ouderen, suikerpatiënten en jonge kinderen - zal in veel gevallen dit antwoord van het immuunsysteem te laat komen. Zij lopen het grootste risico te overlijden aan de gevolgen van een H5N1 besmetting. Gezonde mensen tussen de 15-65 jaar zullen vooral ernstig ziek worden, maar zij hebben de grootste kans de infectie te overleven.

Aviaire influenza is geen ondersoort van de Orthomyxoviridae. De term "aviaire influenza" duidt een ziekte aan en geen virus. De virusfamilie Orthomyxoviridae bestaat uit 5 ondersoorten: Influenzavirus A, Influenzavirus B, Influenzavirus C, Isavirus en Thogotovirus. Influenzavirus A is niet hetzelfde als "aviaire influenza": het eerste is een soort virus, het laatste een ziekte.

De soort genaamd aviaire influenzavirus heeft een subtype genaamd H5N1, hetwelk een streng heeft dat hoogpathogeen H5N1 genoemd wordt en een genotype of streng Z bevat, die in twee genetische clades onderverdeeld kan worden. Van de H5N1 Genotype Z-virussen kan alleen clade 1 mensen infecteren.

Het virus kan onbepaalde tijd overleven in een omgeving van enkele tientallen graden onder nul. Het kan echter niet tegen hitte.

Overlevingstijden:

• meer dan 30 dagen bij 0 °C of lager (vorst);
• 6 dagen bij 37 °C - lichaamstemperatuur van de mens, hoge koorts kan het virus vernietigen;
• 3 uur bij 56 °C;
• 30 minuten bij 60 °C of hoger.

De ontsmetting van apparatuur, oppervlakken en dergelijke met warmte moet dus ruim 30 minuten met temperaturen van boven de 60 °C geschieden.

Er zijn ook diverse oxiderende en desinfecterende middelen bekend die het virus inactief kunnen maken alsmede een zure (pH) omgeving.

 Landen met (wilde) vogels die aan H5N1 zijn bezweken.

 Landen met mensen en gevogelte die aan H5N1 zijn bezweken.

Het virus is al waargenomen in meer dan 20 Europese landen: Engeland, Polen, Rusland, Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Slowakije, Bosnië, Kroatië, Hongarije, Oostenrijk, Slovenië, Italië, Roemenië, Turkije, Oekraïne, Cyprus, Bulgarije, Zwitserland, Denemarken, Tsjechië, Zweden, en Schotland

Pas in 1996 is het virus voor het eerst waargenomen in China in gevogelte. Het virus leidde tot grote paniek in Hongkong in 1997. Nadat enkele mensen besmet waren geraakt met het virus werden duizenden vogels en pluimvee vernietigd teneinde een panzootie (pandemie onder verschillende diersoorten in een groot gebied) te voorkomen. Daarnaast was het zaak om te voorkomen dat het virus definitief naar de mens zou overspringen.

Algemeen wordt aangenomen dat het H5N1-virus door "antigene drift" zich in 2002 gemuteerd heeft tot het type dat medio 2004 menselijke slachtoffers begint te maken. Het virus staat nu bekend als Genotype Z van het H5N1-virus.

Genotype Z is hoogpathogeen en is ontstaan uit andere hoogpathogene genotypen van het virus. Genotype Z is de nu dominante variant van het H5N1-virus en endemisch in gevogelte in Zuid-Azië.

In 2004 zijn er 65 mensen gestorven door het vogelpestvirus in Thailand, Cambodja, Vietnam, China en Indonesië. Ook wordt het virus aangetroffen bij varkens, een luipaard en een tijger.

In 2005 was er een massale uitbraak van het H5N1-virus onder trekvogels aan het Qinghai-meer in Zuid-China. De Chinese overheid gaf weinig medewerking aan het onderzoek. In oktober 2005 werd het H5N1-virus ontdekt bij vogels in Turkije, Roemenië, Zweden, Chios (Griekenland), Groot-Brittannië (dit betrof een geïmporteerde papegaai en geen pluimvee) en Kroatië en in december op het Oekraïense schiereiland de Krim.

In de eerste maanden van 2006 heeft het virus verschillende landen in Europa en Afrika bereikt. Verschillende landen melden infecties bij vogels, katachtigen en ook mensen. De snelle verspreiding wordt toegeschreven aan het trekseizoen van trekvogels. In februari 2007 dook voor het eerst in het Verenigd Koninkrijk een geval van deze variant van de vogelgriep op bij pluimvee. Het bleek te gaan om een besmetting op een kalkoenhouderij in het Oost-Engelse Suffolk.

Eind december 2007 maakte het Egyptische ministerie van Gezondheid bekend dat er vier mensen binnen een week aan de H5N1-variant zijn overleden.[3]

In Jakarta is in juni 2006 een mutatie aangetroffen[4] die van mens op mens overdraagbaar is. Het betrof echter een geïsoleerd geval dat onder controle is.