Gustave Francotte

Francotte was een zoon van de industrieel Gustave-Henri-Victor Francotte en van Marie-Hyacinthe-Emma Lion. Hij was de broer van de hoogleraar geneeskunde Xavier Francotte (1854-1931) en van de politicus en historicus Henri Francotte (1856-1918).

Hij promoveerde tot doctor in de rechten (1874) en tot doctor in de politieke en administratieve wetenschappen (1875), allebei aan de Universiteit Luik. Hij vestigde zich onmiddellijk als advocaat in Luik.

Twintig jaar later begon hij een politieke loopbaan als gemeenteraadslid van Luik (1895) en van provincieraadslid (1898-1900). In 1900 werd hij verkozen tot katholiek volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Luik en vervulde dit mandaat tot in 1912.

Het hoogtepunt van zijn politieke carrière kende hij van 1902 tot 1907 als minister van Nijverheid en Arbeid.

Van 1890 tot 1900 was hij voorzitter van de Bijzondere Raad voor Luik van het Sint-Vincentius a Paulogenootschap. Hij was ook medestichter van de Landsbond der Christelijke Mutualiteiten. Hij was een verdediger van de middenstandsbelangen. Van 1919 tot 1922 was hij voorzitter van het Internationaal Instituut van de Middenstand.

• Les prisons ouvrières. Loi du 10 mai 1900, Luik, 1900.

• Georges PIRARD, Les frères Gustave, Xavier, Henri Francotte, Luik, 1938.
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.

• Fiche van Gustave Francotte op Odis