Graafschap Leiningen-Guntersblum

Het graafschap Leiningen-Guntersblum was een tot de Boven-Rijnse Kreits behorend graafschap binnen het Heilige Roomse Rijk.

Guntersblum bij Oppenheim in Rijnland-Palts was een vroege bezitting van het graafschap Leiningen.

Na de dood van Emich XII van Leiningen-Dagsburg-Falkenburg in 1658 worden zijn bezittingen verdeeld onder zijn drie zonen:

• Emich Christiaan te Dagsburg (Frans: Dabo), uitgestorven in 1709
• Georg Willem te Heidesheim, uitgestorven in 1766
• Johan Lodewijk te Guntersblum, uitgestorven in 1774

In 1709 wordt het halve graafschap Dagsburg geërfd na het uitsterven van Leiningen-Dagsburg. Na het uitsterven van Leiningen-Heidesheim in 1766 zijn alle gebieden van de deling van 1658 weer herenigd. Als in 1774 de tak Leiningen-Heidesheim uitsterft is dit tevens het einde van de in 1560 gestichte hoofdtak Leiningen-Dagsburg-Falkenburg. Het graafschap wordt door de keizer op 19 augustus 1774 als rijksleen teruggenomen. Uiteindelijk gaat Falkenburg aan Palts-Zweibrücken verloren en komt Dagsburg aan het Leiningen-Hardenberg. Op 17 januari 1787 worden Guntersblum en Heidesheim aan Leiningen-Hartenburg overgedragen. Guntersblum wordt niet verenigd met Leiningen-Hardenburg, maar overgedragen aan Willem Karel, afkomstig uit een niet-wettige tak van het huis Leiningen-Guntersblum. In 1797 wordt het graafschap bij Frankrijk ingelijfd.

In de Reichsdeputationshauptschluss van 25 februari 1803 wordt de graaf in artikel 20 schadeloos gesteld door de kellerij Billigheim van het voormalige keurvorstendom Mainz. Dit graafschap Leiningen-Billigheim is echter niet zelfstandig, want het valt onder de landshoogheid van het vorstendom Leiningen. In de Rijnbondakte van 12 juli 1806 wordt in artikel 24 het ambt Billigheim onder de soevereiniteit van het groothertogdom Baden gesteld: de mediatisering.