Gonzo (stijl)

Bill Cardoso, redacteur bij de Boston Globe, zou de term als eerste hebben gebruikt. Hij omschreef in 1970 Thompsons artikel "The Kentucky Derby is Decadent and Depraved" als "pure Gonzo", een destijds reeds bestaande slangterm met verschillende betekenissen.[1]

Thompson vond een stijl van schrijven uit waarbij hij zelf een situatie deed ontstaan (op een kwajongensachtige manier, of soms als ruziezoeker) en waarbij hij dan de reacties van anderen vastlegde. Naast deze stijl van werken raakte de term in zwang (soms neerbuigend) als benaming voor een soort van journalistiek (of schrijven) die lijkt op Thompsons schrijfstijl en wordt gekenmerkt door een stream of consciousness techniek gedreven door narcotica.

Van gonzo is sprake wanneer een auteur zich niet kan losmaken van zijn onderwerp. In sommige gevallen is het gonzo-element inherent aan het werk – zoals bij het najagen van een tornado, waarbij de verslaggeving meestal gedaan wordt door degene die de auto bestuurt en de camera vasthoudt. Maar soms wordt deze journalistieke stijl moedwillig gekozen door de verslaggever of het bedrijf waarvoor hij werkt. Thompson was van mening dat objectiviteit in de verslaggeving een fabeltje is; mede om die reden is gonzo tegenwoordig een erkende schrijfstijl waarbij "zeggen waar het op staat" vooropstaat. Deze stijl is verwant aan de "nieuwe journalistiek" van Tom Wolfe en Terry Southern.

In de pornografie staat 'Gonzo' voor een stijl van pornografie met simpel of afwezig plot, waarin cameraman en/of regisseur deelneemt aan de actie in de film. Zie Gonzopornografie voor een meer uitgebreide beschrijving.