Goedoe Goedoe Thijm

Naar eigen zeggen zou Goedoe Goedoe (Sranan voor: Lieve) Thijm een onechte zoon geweest zijn van koning Willem III, een verhaaltje dat aan Thijms grote fabuleerkunst moet worden toegeschreven.

In zijn jonge jaren verkeerde Thijm in goeden doen, maar hij raakte om duistere reden in de verpaupering. Hij vertrok in 1911 naar Nederland, maar was in 1913 weer terug in Suriname. Zijn hoofdberoep was schilder, maar allengs ging hij zich toeleggen op het verkopen van loten en op de poëzie in het Nederlands en het Sranan. Hij was een straatzanger, maar liet zijn verzen ook op losse blaadjes drukken, die hij voor 5 cent per stuk verkocht onder titels als Volksorgaan door L.E. Thijm en Atoombom: volksepos van den dichter Thijm over de grote vraagstukken van den dag.

Hij bezong de grote en kleine gebeurtenissen van alledag, van de politici, van de volksmensen en van hemzelf. Om zijn openlijke kritiek op wantoestanden, kwam hij enige malen met de politie in aanraking. Als volkszanger die zijn liedjes liet drukken kan Thijm beschouwd worden als de trait d'union tussen orale en schriftelijke cultuur.

• Col., “Goedoe Goedoe Thijm.” In: Richard Korsten, Astrid Tolud, Henna Rellum, Ronald Cronie, Antoon Oostburg, Honderd en één Bank Notes biografieën. [Redactie: Richard Korsten, Mala Joerawan-Kandhai.] [Paramaribo: De Surinaamsche Bank, 2001], pp. 298-301.
• Michiel van Kempen, “Een guirlande van geluid door de straten van Paramaribo; De klinkende stem van Goedoe Goedoe Thijm.” In: Armada, jrg. 12, nr. 42, maart 2006, pp. 24-32.
• Michiel van Kempen, "Het koningshuis in Paramaribo en het binnenhuis in Berkel-Enschot. Over Goedoe Goedoe Thijm en Corry Konings." In: Ik ben een haan met een kroon op mijn hoofd; Pacificatie en verzet in koloniaal en postkoloniaal Suriname; Opstellen voor Wim Hoogbergen. Onder redactie van Peter Meel en Hans Ramsoedh. Amsterdam: Bert Bakker, 2007, pp. 209-224.