Gloria Grahame

Grahame leerde in haar jeugd acteren van haar moeder, een theateractrice die door het leven ging onder de artiestennaam Jean Grahame. Ze was aan het begin van de jaren 40 te zien op Broadway en kreeg een contract bij Metro-Goldwyn-Mayer, toen Louis B. Mayer haar in een toneelstuk zag.

Nadat ze de naam "Gloria Grahame" aannam, maakte ze haar filmdebuut in Blonde Fever (1944), maar werd voor het eerst opgemerkt in It's a Wonderful Life (1946). De studio wist echter niet goed de actrice te promoten, waarna haar contract in 1947 werd verkocht aan RKO Radio Pictures.

Voor die studio verscheen Grahame voornamelijk in films noirs als de aantrekkelijke en sexy dame. Voor haar rol in Crossfire (1947) werd ze genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke bijrol. Ze won de Oscar voor die film niet, maar ontving deze wel een aantal jaren later voor haar rol in The Bad and the Beautiful (1952).

Grahame stond bekend als een moeilijke actrice om mee samen te werken. Omdat ze té aantrekkelijk was voor het vertolken van een kwaadaardige personage en te brutaal overkwam voor het spelen van een onschuldige personage, was het moeilijk om Grahame in te zetten in films die niet onder het genre film noir vielen. Desondanks bleef Grahame tot in de jaren 80 werkzaam als actrice.

Achter de camera had Grahame een breed romantisch leven. Ze had vele relaties en trouwde meerdere malen. Ze kreeg problemen met kwesties over voogdij tijdens het filmen van Oklahoma! (1955). Verder veroorzaakte ze een schandaal toen ze in 1960 trouwde met haar voormalige stiefzoon Anthony Ray. Ray was de zoon van regisseur Nicholas Ray, met wie de actrice acht jaar eerder getrouwd was. Ze kreeg met beide mannen kinderen.

In maart 1974 werd er bij Grahame borstkanker gediagnosticeerd. Ze werd bestraald, veranderde haar dieet, stopte met roken en alcohol en beproefde ook homeopathische middelen. In minder dan een jaar vertoonde de kanker regressie. De aandoening keerde in 1980 terug, maar Grahame weigerde de diagnose te erkennen en bestraling te ondergaan. Ondanks haar haperende conditie bleef zij aan werk met toneelproducties in de V.S. en het V.K. In de herfst van 1981 moest Grahame haar optreden in Lancaster, Engeland wegens ziekte staken. Het lokale ziekenhuis wilde een acute operatie uitvoeren, maar zij wees dat af. Ze benaderde haar minnaar, de Britse acteur Peter Turner, die meewerkte aan haar verzoek om te mogen inwonen bij zijn moeder in Liverpool. Grahame vroeg Turner noch haar familie noch artsen in te schakelen. Omdat hij zich zorgen maakte, deed hij dit toch. Hij informeerde twee van Grahames kinderen, Timothy en Marianna, die in de Verenigde Staten verbleven. Die reisden af naar Liverpool om hun moeder terug te halen naar de V.S. Zij zetten de repatriatie door tegen de wil van de artsen, Grahame, Peter Turner en diens familie in. Op 5 oktober 1981 maakte zij met haar kinderen de vlucht terug, waar zij onmiddellijk werd opgenomen in het St. Vincent’s Ziekenhuis in New York. Enkele uren later overleed zij op 57-jarige leeftijd. Ze werd begraven in het Oakwood Memorial Park Cemetery in Chatsworth (Californië).[1]

Grahame hield een appartement aan het complex Manhattan Plaza. De gemeenschapsruimte van het complex is gewijd aan Gloria. Er hangt een portret van haar aan de wand. Voor haar bijdrage aan de filmindustrie kreeg Gloria Grahame een ster op de Hollywood Walk of Fame op 6522 Hollywood Boulevard. De speelfilm ‘’Film Stars Don’t Die in Liverpool’’. Gebaseerd Peter Turner’s gelijknamige boek over de laatste jaren van Grahame’s leven, werd eind 2017 gelanceerd in zowel de V.S. als het V.K. In de film wordt zij gespeeld door Annette Bening,

• (en)  Gloria Grahame in de Internet Movie Database

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Gloria Grahame op Wikimedia Commons.