Giorgos Papandreou (1952)

Meteen na zijn aantreden kreeg het kabinet-Papandreou te maken met grote financiële tegenvallers. De Griekse overheid bleek jarenlang de financiële cijfers vervalst te hebben. Daardoor had Griekenland te maken met enorm grote tekorten. Alleen met de hulp van de EU-landen en IMF kon voorkomen worden dat het land failliet ging. De EU en het IMF schoten Griekenland te hulp met leningen, maar in ruil daarvoor moest Griekenland zijn begrotingstekort terugdringen. De regering van Papendreou kondigde een groot aantal maatregelen aan. Ze besloot bijvoorbeeld een verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd naar 65 jaar door te voeren. Het gemiddelde ambtenarenloon werd daarnaast sterk verminderd en een deel van de ambtenaren zou worden ontslagen.[5] Ook de pensioenen zijn verlaagd. De btw werd verhoogd, evenals de accijns op alcohol en tabak. Het aantal gemeenten werd teruggebracht van 1000 naar 400, en een aantal staatsbedrijven zou worden geprivatiseerd. Deze maatregelen vormden aanleiding tot grootschalige demonstraties en rellen waarbij doden en gewonden vielen.[6]

Papandreou, Samaras en president Karolos Papoulias bespreken de vorming van een regering van nationale eenheid in november 2011.

Op 1 november 2011 kondigde Papandreou een referendum aan over de strenge maatregelen die de Europese leiders Griekenland opgelegd hadden als voorwaarde voor noodhulp. Dit was voor Sarkozy en Merkel aanleiding om de geldkraan dicht te draaien. Volgens hen zou dit referendum gaan over de vraag of Griekenland wel of niet in de eurozone zou blijven. Papandreou besloot hierop het referendum in te trekken.[7]

Op 4 november 2011 overleefde Papandreou een vertrouwensstemming met 153 van de 300 stemmen. Papandreou had toegezegd een overgangsregering te vormen met de oppositie die het euroakkoord voor de redding van Griekenland zou goed moeten keuren.[8] Op 6 november kwamen Papandreou, Samaras en Giorgios Karatzaferis overeen een overgangsregering met PASOK, Nea Dimokratia en de Orthodox-Griekse Volkspartij (LAOS) te vormen.[9] Op 11 november werd de nieuwe regering onder leiding van Lucas Papademos beëdigd, waarmee er een officieel einde kwam aan de regeringstermijn van Papandreou.[10].

Ook onder zijn premierschap was Papandreou pleitbezorger van verbeterde relaties van Griekenland met haar buurlanden. Zo was hij de eerste Griekse premier die als eerste buitenlandse reis buurland Turkije koos, en startte hij met dit land een gezamenlijke ministerraad.

Begin januari 2012 maakte Papandreou bekend dat hij zou opstappen als partijvoorzitter van PASOK en dat hij geen kandidaat zou zijn voor herverkiezing.[11] Papandreou bleef in de tussentijd echter wel als partijvoorzitter actief op het hoogste politieke niveau. Hij was een van de onderhandelaars binnen de regering van nationale eenheid om een akkoord te bereiken over de besparingsmaatregelen die zouden moeten getroffen worden.[12] Op 10 maart 2012 trad hij officieel af als partijvoorzitter.[13] Hij werd opgevolgd door Evangelos Venizelos.[14]

In de aanloop naar de Griekse parlementsverkiezingen van 2015 maakte Papandreou begin januari 2015 bekend dat hij uit de sociaaldemocratische partij PASOK stapte en zijn eigen partij oprichtte, de Beweging van Democratische Socialisten.[2][15] Papandreous partij haalde echter de kiesdrempel van 3 procent niet.[3]