Gijsbrecht III van Amstel

Gijsbrecht III van Amstel (ca. 1200 - ca. 1252) was heer van Amstelland. Hij was een zoon van Gijsbrecht II van Amstel.

Gijsbrecht III huwde omstreeks 1230 met Bertha (Beerta) van Oegstgeest, met wie hij enkele kinderen kreeg, onder wie opvolger Gijsbrecht IV van Amstel en Arnoud van Amstel, stichter van het geslacht IJsselstein (zie - Gijsbrecht van IJsselstein)[1]. Gijsbrecht III huwde een tweede keer met een dochter van Albert van Kuyck, mogelijk Aleidis geheten, omstreeks 1240[2].

Gijsbrecht maakte deel uit van het 10 koppige ministeriaal van de bisschop van Utrecht. Hij sloot zich in de politiek bij Holland aan, en komt ook later voor onder de ‘fideles et familiares’ van de rooms-koning Willem II van Holland. Vermoedelijk is onder zijn bewind de dam in de Amstel gelegd, waaraan Amsterdam zijn naam ontleent. Hij is in 1247 getuige bij een overhandiging van een aantal landerijen door graaf Willem II van Holland aan een familielid te Delft. Deze landerijen worden later onder begeleiding van Gijsbrecht aan de Duitse orde verkocht. Eind 1251 komt hij samen met omstreekse boeren in opstand tegen Hendrik van Vianden, de bisschop van Utrecht. Deze liet daarop Gijsbrecht aan zijn benen achter één van zijn paarden binden op (16 juni 1252), en hem zo door Utrecht en omstreken slepen tot de dood erop volgde (dit volgens Th.A.A.M van Amstel).

Volgens (H. Brugmans en W.A. van Spaen) werd hij juist op 16 juni van dat jaar niet ver van Utrecht door de Stichtse troepen verslagen, en met zijn bondgenoot Herman V van Woerden gevankelijk, aan de bisschops paard gebonden, te Utrecht binnengebracht. Op aandrang van de roomsche-koning, die dezelfden dag in de stad was aangekomen, werden de gevangenen in vrijheid gesteld en werd de vrede gesloten. Vermoedelijk is Gijsbrecht nog in hetzelfde jaar overleden.