George Hendrik Witte

Hij werd geboren in het gezin van kerkorgelbouwer Christian Gottlieb Friedrich Witte en Dorothea Antoinette Lagers (1810-1884) :

• Johan Frederik Witte (1840-1902)
• Georg Hendrik Witte I (1842-1842)
• George Hendrik Witte II (1843-1929)
• Johann Christiaan Witte (1845-1909)
• Rudolf Witte I (1847-1847)
• Rudolph Witte II (1850-1905)

Hijzelf huwde in 1874 in Essen met Maria Elbers (1852-1891), dochter van een jurist. Zij kregen een dochter Johanna, die binnen een maand stierf. Hij hertrouwde na de dood van zijn eerste vrouw in 1892 met Gertrud Breidbach (1868-1951). Samen kregen zij drie kinderen, ingenieur Hermann Witte (1893-1965), jurist Oskar Witte (1895-1990) en vrouw van bankdirecteur Marianne Witte (1897-1977). George Hendrik Witte stierf aan een bronchitis. In 1930 hernoemde de gemeente Essen de Gärtnerstraße naar de Wittestraße, die tegenwoordig Hendrik-Wittestraße heet.

G.H. Witte kreeg muzieklessen aan de Koninklijke Muziekschool in Den Haag van Willem Nicolaï (orgel, compositie) en Charles van der Does (piano). Hij mocht vervolgens voor zijn educatie naar het Leipziger Conservatorium der Musik, waar zijn docenten Ignaz Moscheles, Carl Reinecke, Moritz Hauptmann en Ernst Friedrich Richter waren. Daar was hij ook enige tijd dirigent van een plaatselijke muziekvereniging. Hij verliet Duitsland even in verband met de Frans-Duitse Oorlog van 1870. In 1871 begon hij op voorspraak van Carl Reinecke les te geven in Essen, (Essener Musikverein) alwaar hij benoemd werd tot professor muziek (1905), nadat hij al eerder was benoemd tot Königlicher Musikdirector (1883). In 1904 kwam er mede dankzij zijn inspanningen een concertgebouw aldaar. In 1910 trok hij zich uit de actieve muziekwereld terug. Hij werd opgevolgd door Hermann Abendroth.

Op 4 februari 1930 werd een in memoriamconcert gegeven in Rotterdam, waarbij Ein Deutsches Requiem van Johannes Brahms (lievelingscomponist van Witte) en het Vioolconcert van Witte werden uitgevoerd. De solist was Anton Schoenmaker.