Gemeentelijke herindelingen in Japan

Op 1 april 2005 had Japan 2395 autonome gemeenten. Op 1 april 2006 was hun aantal gereduceerd tot 1820. Dit was een vermindering van 40% in vergelijking met de situatie van 1999. Het doel van de overheid is om het aantal gemeenten nog verder terug te brengen naar 1000. De overheid heeft zich geen duidelijk tijdsbestek opgelegd waarbinnen dit moet voltrokken zijn. Op 5 april 2014 was het aantal gemeenten verder gedaald tot 1718. Van deze 1718 gemeenten hebben er 183 het statuut van dorp (村, mura of son), 790 het statuut van stad (市, shi) en 745 het statuut van gemeente (町, chō of machi)[2]

De meeste van de landelijke gemeenten van Japan zijn grotendeels afhankelijk van subsidies van de centrale overheid. Een groot deel van deze subsidies wordt besteed om de werkgelegenheid binnen de gemeente te houden via geldverslindende openbare diensten. De centrale overheid, die zelf te kampen heeft met financiële moeilijkheden, probeert via fusies het municipale systeem efficiënter te maken. Hoewel de overheid de gemeenten de vrije keuze laat bij het al dan niet herindelen van hun gemeente, dient opgemerkt te worden dat de druk van de regering soms zeer groot is om in te stemmen met een fusie. Sommigen zien in deze herindeling een blauwdruk van federalisme (道州制, dōshūsei) voor Japan. Zij beweren dat het uiteindelijke doel is Japan te hervormen tot een unie van min of meer autonome regio's. Tot op heden is de herindeling beperkt tot gemeenten maar in de toekomst zijn er ook fusies gepland tussen prefecturen.

In de recente geschiedenis hebben de Japanse gemeenten reeds enkele herindelingen doorgemaakt. De fusies van rond 2005 zijn de derde golf in deze beweging. De huidige herindeling wordt soms ook "de grote Heisei-fusie" (平成の大合併) genoemd, om het te onderscheiden van de vorige twee.

De eerste herindeling staat ook bekend als "de grote Meiji-fusie" (明治の大合併). Deze vond plaats in 1889 toen het moderne municipale systeem werd ingevoerd in Japan. Met deze herindeling werd het aantal gemeenten gereduceerd van 71314 tot 15859.

De tweede herindeling staat ook bekend als "de grote Showa-fusie" (昭和の大合併). Deze herindeling gebeurde in het midden van de jaren 1950. Het bracht het aantal gemeenten terug van 9868 in oktober 1953 tot 3472 in juni 1961.

Als een stad wordt samengevoegd met één of meerdere kleinere gemeenten, wordt de nieuwe naam de naam van de stad. Als er echter twee gemeenten van min of meer gelijke grootte worden samengevoegd, kunnen er problemen ontstaan. Soms wordt dit opgelost door de naam van het district te gebruiken als nieuwe naam voor de gemeente. Een andere eenvoudige oplossing is het combineren van beide namen. Deze methode, die vaak gebruikt wordt in Europa, is echter weinig gebruikelijk in Japan. Als alternatief wordt in Japan vaak de afkorting gebruikt. Zo is bijvoorbeeld, de naam voor de speciale wijk Ota (大田) van Tokio, een porte-manteau van Omori (大森) en Kamata (蒲田), de twee wijken van de stad Tokio waaruit Ota ontstaan is . De gemeente Toyoshina is een extreem voorbeeld. Het is een acroniem van de vier voormalige gemeenten: Toba, Yoshino, Shinden en Nariai.

Een andere veelgebruikte manier om een gemeente te benoemen is het gebruik van een bekende plaatsnaam met een richting. Voorbeelden zijn Kita-kyushu 'Noord-Kyushu', Higashi-osaka 'Oost-Osaka', Shikoku-chuo 'Centraal-Shikoku' en recent ook Higashi-omi 'Oost-Omi'.

Een belangrijk kenmerk van de Heisei-fusies is het toenemende gebruik van namen in hiragana. De namen van de Japanse gemeenten werden vroeger exclusief in Kanji geschreven. De eerste 'hiragana-gemeente' was Mutsu (むつ), die hernoemd werd in 1960. In april 2006 waren er 45 gemeenten met een naam in hiragana. Voorbeelden zijn Tsukuba (つくば), Kahoku (かほく), Sanuki (さぬき), Saitama (さいたま) en Tsukubamirai (つくばみらい).

*Bron :Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie

(Situatie op 3 september 2013)

• Japanse gemeente