Gele kaart

De gele kaart werd in het voetbal ingevoerd tijdens het Wereldkampioenschap voetbal 1970. De achtergrond was de taalbarrière tijdens dergelijke internationale toernooien: scheidsrechter en spelers verstonden elkaars taal vaak niet, en het tonen van een gele of rode kaart lost dat probleem op.[1] Later werden de kaarten ook in het nationale voetbal ingevoerd. De eerste speler die tijdens de Nederlandse competitie een gele kaart kreeg was Chris Kronshorst op zondag 13 augustus 1972, in de wedstrijd Feyenoord - NEC, van scheidsrechter Leo van der Kroft.

Een scheidsrechter trekt de gele kaart

In het Nederlands betaald voetbal heeft een gele kaart geen directe gevolgen, de bestrafte speler kan de wedstrijd voortzetten. Bij de lagere klassen in het amateurvoetbal (in de b-categorie) heeft een gele kaart wel directe gevolgen: De speler die de kaart krijgt, mag 10 minuten niet meespelen. Als de speler in dezelfde wedstrijd opnieuw een gele kaart krijgt, wordt dit omgezet in een rode kaart, en moet de speler het veld verlaten en wordt het verder meespelen hem ontzegd. Spelers die een rode kaart ontvangen krijgen een schorsing, variërend van 1 tot en met 4 wedstrijden. Dit wordt beslist door de tuchtcommissie. Indien een speler tijdens het seizoen meerdere keren een gele kaart heeft gekregen, kan na een bepaald aantal kaarten een automatische schorsing van 1 wedstrijd volgen. Aan het begin van het seizoen wordt het totaal aantal gele kaarten op nul gesteld. De regels hierover verschillen per land.

Bij het zaalvoetbal heeft een gele kaart wel directe gevolgen. De speler die de kaart krijgt, mag twee minuten niet meespelen. De speler mag in die periode niet worden vervangen, zodat het team met een speler minder moet spelen. Als in die twee minuten wordt gescoord door de tegenpartij, mag het team onder voorwaarden wel weer worden aangevuld.

Een speler wordt een gele kaart getoond, indien hij een van de hieronder volgende overtredingen begaat:

1. Zich schuldig maakt aan onsportief gedrag. Hierbij is ook misleiding inbegrepen.
2. Door woord of gebaar toont het niet eens te zijn met een beslissing van de scheidsrechter.
3. Herhaaldelijk de spelregels overtreedt.
4. De uitvoering van een spelhervatting vertraagt.
5. Niet de vereiste afstand in acht neemt bij een hoekschop of vrije schop.
6. Het speelveld (opnieuw) betreedt zonder toestemming van de scheidsrechter.
7. Doelbewust het speelveld verlaat zonder toestemming van de scheidsrechter.
8. Het hinderen van de keeper in het aangegeven vijf-meter gebied.
9. De bal wegtrappen nadat de scheidsrechter heeft aangegeven dat er een overtreding is begaan of dat de speler buitenspel stond.
10. Het uittrekken van het officiële speelshirt.

De gele kaart (midden)

Bij hockey en bij rugby volgt op een gele kaart een tijdstraf. In het rugby moet deze straf 10 minuten bedragen. Als er een voorwaartse uit het veld wordt gestuurd, mag de coach ook een back uit het veld halen en een andere voorwaartse inzetten, zodat er normaal gescrumd kan worden.

In het hockey kan de gele kaart direct worden getoond of wanneer eerder in de wedstrijd al de groene kaart is getoond. De tijdstraf bedraagt afhankelijk van de ernst van de overtreding 5 of 10 minuten. Gele kaarten moeten altijd geregistreerd worden op het wedstrijdformulier. Gele kaarten worden door de KNHB via die wedstrijdformulieren bijgehouden. Bij iedere 3e en 5de gele kaart volgt een schorsing (resp. één en twee wedstrijden) met eventueel door de vereniging waar hij of zij staat geregistreerd opgelegde geldboetes. De vorm van de kaart is vierkant. In wedstrijden van de lagere klassen kan het voorkomen dat een scheidsrechter zijn kaarten niet op zak heeft en om toch aan te geven dat een speler deze kaart krijgt kan de scheidsrechter dit verbaal en (de vorm) met vingergebaren communiceren.

In sommige Nederlandse ziekenhuizen worden gele (en ook rode) kaarten gebruikt om personen te waarschuwen die zich agressief gedragen. Personen die een rode kaart krijgen, kan de toegang tot het ziekenhuis worden ontzegd.[2]

• De Onderwijsinspectie in Nederland kan een officiële waarschuwing uitdelen aan opleidingen. Deze worden in de media meestal "gele kaart" genoemd.
• In een aflevering van Het eiland maakt Michel Drets ook gebruik van gele kaarten, die hij gebruikt als zijn collega's iets verkeerd doen.

• Rode kaart
• Groene kaart