Garage Citroën

Tegen het einde van de jaren ’20 had de N.V. Automobiles Citroën, zoals het bedrijf toen heette, haar hoofdvestiging aan de Weteringschans in Amsterdam met werkplaatsen over heel Amsterdam verspreid. Om alle functies van het bedrijf (kantoren, reparatie en verkoop) onder één dak samen te brengen besloot zij in 1929 naar de rand van de stad te verhuizen en een nieuwe hoofdvestiging te bouwen op een terrein naast het Olympisch Stadion, waar tijdens de Olympische Spelen van 1928 het gebouw voor krachtsport stond. De gemeente Amsterdam verleende haar goedkeuring aan het plan, maar stelde, uit vrees dat het bedrijfsgebouw het karakter van Amsterdam-Zuid zou aantasten, als voorwaarde dat het door de architect van het Olympisch Stadion, Jan Wils, ontworpen zou worden. Wils zou het aanvankelijk beneden zijn stand gevonden hebben een bedrijfsgebouw te ontwerpen, maar het royale honorarium dat hem in het vooruitzicht gesteld werd, deed hem uiteindelijk toch instemmen.

Achterzijde.

Het ontwerp kwam in 1930 gereed en voorzag in een showroom, een ‘quick service’ en kantoren op de begane grond en een werkplaats op de eerste verdieping, die toegankelijk was door middel van een hellende oprit. Geheel naar wens van de gemeente streefde Wils naar een evenwichtige wisselwerking tussen het bedrijfsgebouw en het Olympisch Stadion. Door het betonskelet bezit het gebouw grote raampartijen en heeft het een flexibele indeling, terwijl het in stijl nog steeds volkomen aansluit bij het ernaastgelegen stadion. Het gebouw is uitgevoerd in een okergele verblendsteen. Tegenwoordig is het witgeschilderd. Waarschijnlijk gebeurde dit om het beter te laten aansluiten bij het tweede bedrijfsgebouw Citroën aan de ‘rechterkant’ van het Stadionplein, dat van 1958 tot 1960 werd gebouwd, eveneens naar ontwerp van Wils. In de jaren ’70 werd het gebouw gerenoveerd.

• Kanal (kunstencentrum)

Zie de categorie Zuidelijk Citroëngebouw van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.