Galeazzo II Visconti

Hij was de tweede zoon van Stefano Visconti, de vijfde van de zoons van Matteo I Visconti. Hij ging een langdurige incestueuze relatie aan met zijn tante Isabella van Savoye, die van hem vier kinderen kreeg. Samen met zijn broers Mateo II en Stefano erfde hij Milaan en alle gebieden die ermee samenhingen. Tamelijk snel beslisten Galeazzo en Stefano dat ze zich moesten ontdoen van Matteo, en ze vergiftigden hem. Ook al waren ze zeer wantrouwig van elkaar en vreesden ze wederkerig dat de andere de alleenheerschappij nastreefde, bleven ze altijd trouw met elkaar verbonden in het besturen van Milaan.

Voor alle veiligheid verliet Galleazo echter Milaan en ging zich in Pavia vestigen. Hij was gehuwd met Blanche van Savoye, de dochter van hertog Aymon van Savoye.

Hij huwelijkte zijn dochter Violante uit aan Lionel van Antwerpen, de zoon van Eduard III van Engeland, die hij 200.000 gouden florijnen als bruidsschat meegaf. Weduwe geworden trouwde ze met Otto III van Monferrato (1358-1378). Weer als weduwe trouwde Violante met haar neef Ludovico Visconti. Galeazzo regelde ook het huwelijk van zijn zoon Gian Galeazzo Visconti met Isabella van Frankrijk, de dochter van koning Jan II.

Was hij in die tijd een weelderig levende vorst, die zijn onderdanen deed plooien onder de overmatige belastingdruk, dan werd hij op latere leeftijd een gierige vrek die zelfs de noodzakelijke onkosten (onder meer de soldij van zijn soldaten) niet meer betaalde. Dit gaf aanleiding tot heel wat oproer.

Hij wilde zich graag voordoen als letterkundige en als beschermer van de kunst. Petrarca heeft een aantal kruiperige gedichten aan hem gewijd. Hij stichtte anderzijds de universiteit van Pavia.

• Biographie universelle ancienne et moderne, Brussel, 1843-1847.
• Guido LOPEZ, I signori di Milano: dai Visconti agli Sforza, Roma 2003 ISBN 978-88-541-1440-1

Zie de categorie Galeazzo II Visconti van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.