Fusillade

Een fusillade is het voltrekken van de doodstraf waarbij de uitvoering geschiedt met een vuurwapen.[1] De methode is vooral bekend uit oorlogstijden, onder meer als straf voor spionnen.

Vuurpeloton

Een vuurpeloton is een groep mensen (meestal aangewezen soldaten) die tegelijkertijd op commando op een ter dood veroordeelde schieten.

Soms wordt een van de geweren, die worden uitgedeeld, met een losse flodder geladen. Dit heeft zowel een juridische als een psychologische reden. Juridisch is het moeilijk een lid van een vuurpeleton te vervolgen omdat dit lid zich kan verweren met het feit dat misschien juist hij met de losse flodder heeft geschoten. De psychologische reden is dat het makkelijker zou zijn voor de leden van het vuurpeloton om deel te nemen, omdat ieder lid de kans heeft naderhand te geloven dat hij niet een dodelijk schot heeft afgevuurd. Nu is het wel zo dat een ervaren schutter het verschil kan voelen tussen de terugslag van een echte kogel en een losse flodder (die van een losse flodder is veel minder krachtig), maar in de praktijk blijkt dat er een sterke psychologische druk is om geen aandacht te besteden aan de terugslag. Veel leden van een vuurpeloton blijken bovendien naderhand de terugslag als niet krachtig te hebben ervaren.

Fusillade in verschillende landen

Nederland

Monument in Zwolle ter nagedachtenis aan gefusilleerde verzetsmensen

De zaak Chris Meijer was in Nederland een geval waarin een persoon voor het vuurpeloton belandde met als aanklacht desertie. Nederland legde na de Tweede Wereldoorlog 154 personen een doodstraf op. Hiervan werden 39 straffen daadwerkelijk voltrokken, de laatste in 1952. Sinds 1983 kan in Nederland geen doodstraf meer worden opgelegd; in de Nederlandse Grondwet werd toen bepaald dat deze straf niet kan worden opgelegd.[2]

In de Tweede Wereldoorlog fusilleerde de Duitse bezettingsmacht in Nederland mensen van het verzet, onder andere op de Waalsdorpervlakte, 's-Gravenhage, in Kamp Amersfoort te Leusden, Snipperling (Twentol-drama) in Deventer, Overveen, Fusilladeplaats Vught en op het Weteringplantsoen in Amsterdam. Ook werden talloze burgers gefusilleerd als represaille voor verzetsdaden. Er zijn toen vermoedelijk meer dan 3000 Nederlanders gefusilleerd.

Na de Tweede Wereldoorlog werden in Nederlands-Indië door Nederlandse militairen zoals Westerling en Vermeulen duizenden standrechtelijke executies uitgevoerd op terreurzaaiende bendes, guerrillastrijders en de burgerbevolking (Zuid-Celebes-affaire).

Verenigde Staten

In de Amerikaanse staten Oklahoma en Utah maakt men nog gebruik van het vuurpeloton. In Utah kan de keuze bewust gemaakt worden, in Oklahoma is dat echter alleen een optie als andere executiemiddelen niet blijken te werken. Een bekend geval is de executie van Gary Gilmore, de eerste executie na de opschorting van de doodstraf tussen 1967 en 1976. Op 17 januari 1977 schoten vijf mensen (waarvan één met een losse flodder) op Gilmore die op 6 meter afstand vastgebonden zat op een stoel. Sinds de executie van Gilmore is het vuurpeloton nog tweemaal in Utah gebruikt. De ter dood veroordeelde Ronnie Lee Gardner heeft op 23 april 2010 de keuze gemaakt om gedood te worden door een vuurpeloton, welke executie vervolgens ook op deze wijze is voltrokken.

Andere landen

Ook in andere landen wordt of werd het fusilleren van veroordeelden regelmatig toegepast. In sommige landen (vooral in Zuidoost-Azië) wordt een veroordeelde doodgeschoten met behulp van een machinegeweer. In China worden veel doodvonnissen voltrokken door een enkel schot in het achterhoofd.

Enkele personen die zijn gefusilleerd

Verzetsstrijders tijdens de Duitse bezetting

Oorlogsmisdadigers na de bezetting

Zie de categorie Firing squad van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.