Françoise Giroud

Françoise Giroud werd geboren als de dochter van Joods-Turkse ouders in Lausanne. Ze studeerde aan het Lycée Molière en begon met werken voor de Franse cinema. Zo werkte ze als scriptschrijver voor onder andere Marc Allégret en Jean Renoir. In 1947 huwde ze met Anatole Eliacheff met wie ze een zoon en een dochter kreeg. Na de oprichting van het blad Elle ging Giroud hiervoor werken en in 1953 was ze betrokken bij de oprichting van het nieuwsmagazine L'Express. Ze bleef als redacteur tot 1971 verbonden aan het blad en de volgende drie jaar als directeur.

In 1974 werd ze door president Valéry Giscard d'Estaing voorgedragen als de eerste minister van vrouwenzaken. Ze vervulde deze post tot 1976 toen ze werd aangesteld als minister van cultuur. Na haar ministerschap ging Giroud weer schrijven en was ze onder andere actief voor Le Journal du Dimanche en L'Obs waar ze een wekelijkse column had.

• Françoise Giroud vous présente le Tout-Paris (1953)
• Nouveaux portraits (1954)
• La Nouvelle vague: portraits de la jeunesse (1958)
• I give you my word (1973)
• La comédie du pouvoir (1977)
• Ce que je crois (1978)
• Le Bon Plaisir (1983), verfilmd
• Une Femme honorable (1981)
• Le Bon Plaisir (screenplay) (1984)
• Dior (1987)
• Alma Mahler ou l'art d'être aimée (1988)
• Leçons particulieres (ISBN 978-2-213-02598-8, 1990)
• Jenny Marx ou le femme du diable (1992)
• Les Hommes et les femmes (i.s.m. Bernard-Henri Lévy, 1993).
• Journal d'une Parisienne (1994)
• La rumeur du monde: journal, 1997 et 1998 (1999)
• On ne peut pas etre heureux tout le temps: récit (2000)
• C'est arrivé hier: journal 1999 (2000)
• Profession journaliste: conversations avec Martine de Rabaudy (2001)
• Demain, déjà: Journal, 2000-2003 (2003)

• Christine OCKRENT, Françoise Giroud, une ambition française, Parijs, Fayard, 2003.
• Laure ADLER, Françoise, Parijs, Grasset, 2011.
• Alix DE SAINT-ANDRÉ, Garde tes larmes pour plus tard, Parijs, Gallimard, 2013.